Ukończyła liceum plastyczne i Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych (obecnie Uniwersytet Artystyczny) w Poznaniu. Dyplom z wyróżnieniem zrobiła u profesora Waldemara Świeżego. W 1980 r. jej praca dyplomowa wzięła udział w wystawie najlepszych dyplomów szkół artystycznych w Galerii Sztuki Zachęta. Na trzecim roku studiów rozpoczęła współpracę z teatrami i operą. Zrealizowała ponad czternaście projektów kostiumów, m.in. do opery „Król Roger” w Teatrze Wielkim im. St. Moniuszki w Poznaniu, dla Teatru Nowego w Warszawie, Teatru Dramatycznego im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku.

W 1982 r. wyjechała do Hamburga, gdzie z mężem, scenografem Sławomirem Dęboszem, prowadzili agencję reklamowo-multimedialną „Debosz&Debosz Creative Team”. Przez ponad dwadzieścia lat firma realizowała projekty reklamowe dla dużych firm i koncernów. W 2002 r. artystka wyjechała do Nowego Jorku. Otworzyła własne atelier i w tym samym roku miała wystawę indywidualną w East Village Gallery. Na początku 2004 r. przeniosła się do Montrealu. Prowadziła tu Open-Studio, miała dwie wystawy indywidualne w Atelier Oasis, w 2004 i w 2005 r.

W 2005 r. wyjechała do Włoch i zamieszkała w miejscowości Lukka, w Toskanii. Współpracowała z galeriami włoskimi, m.in. z galerią sztuki w San Gimignano. Wielokrotnie prezentowała swoje prace na wystawach m.in.: Atelier- Gallery Lucca, 2008; Capella delle Zitelie Borgo a Mozzano, Lukka, 2008; Palazzo Michiel del Brusa, Wenecja, 2009; Accademia di Montegral, Lukka, 2009; Chiesa di Santa Gulia, Lukka, 2009; Villa Bottini- X7 Arte, Lukka, 2010; Palazzo Marin, Wenecja, 2011; ADACH, Abu Zabi, 2011. W Abu Zabi artystka pokazała serię kilkunastu obrazów „Ospiti” - opowieść o różnych fazach życia kobiety, gdzie postać jak fantom, jedynie zasugerowany przez suknie i fragmenty ciała, siedzi na stylowym fotelu.

W 2013 r. artystka powróciła do Montrealu, gdzie prowadzi Open-Studio Portfolio, w którym maluje, udziela lekcji malarstwa i rysunku, organizuje wernisaże swoich prac. W 2014 r. miała wystawę indywidualną „Souvenirs pour Demain” w Chapelle Historique du Bon Pasteur. W grudniu 2019 r. artystka zorganizowała wystawę swoich najnowszych prac „Empreintes Figees”.

Artystka jest mistrzynią malarstwa figuratywnego, często odwołuje się do portretu, operuje symbolami z dziejów kultury europejskiej, konstruuje i dekonstruuje wyimaginowane światy. Kobiety na portretach Ireny Chrul wyłaniają się ze świata snu, marzeń, teatru. Przezroczyste chusty, rozwiane welony, rozwijające się bandaże, spiętrzone tkaniny nadają ruch obrazom i tworzą dramatyzm przedstawianych przez malarkę historii. Przy wykorzystywaniu sztafażu dziedzictwa kultury artystka uwrażliwiona jest na współczesność, na otaczający nas świat i jego problemy, na piękno kobiece i emocje z nim związane.

Cykl prac „Les Roses sont Rouge” zadedykowany został artystkom, które popełniły samobójstwo: Sarah Kane, Sylvie Plath, Kaye Sage, Francesca Woodman. „Portrety to osoby, a zarazem symbole emocji: pragnienie, nostalgia, wstyd, strach” - tak artystka rozumie swoje prace. Prace Ireny Chrul znajdują się w kolekcjach: Fine Arts Museum - San Francisco, kolekcja rządowa Abu Zabi, Allianz Polska, Museum Angewandte Kunst - Monachium i w kolekcjach prywatnych w: Niemczech, Szwajcarii, we Włoszech, w Emiratach Arabskich, w Stanach Zjednoczonych, w Kanadzie i w Polsce.

Praca w katalogu
Irena Chrul, „Venus”, 2015, olej na płótnie, 120 x 140 cm. Z nieokreślonych form spiętrzonych tkanin, piany, kadłuba rybiego ciała, kształtuje się jakaś istota. Tiule falują, nieznana siła rozrywa korpus ryby na strzępy. Monochromatyczność złożona z odcieni szarości buduje nastrój tego obrazu. Znakiem nawiązującym do tytułu jest zarys ręki tytułowej Wenus rodzącej się z morskich otchłani, co wyjaśnia dynamikę i dramatyzm w obrazie.