Jan Lebenstein (1930-1999) – polski malarz i grafik. Pochodzący z rodziny żydowskiej Lebenstein ukończył Państwowe Liceum Artystyczne w Warszawie. Następnie studiował na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, w latach 1948-1954, pod kierunkiem Artura Nachta-Samborskiego. Jego debiut artystyczny miał miejsce w warszawskim Arsenale w 1955 roku. Rok później dołączył do Teatru na Tarczyńskiej, prowadzonego przez Mirona Białoszewskiego w jego własnym mieszkaniu. Tam Lebenstein miał swoją pierwszą indywidualną wystawę. Po otrzymaniu stypendium, wyjechał na cztery tygodnie do Paryża, gdzie zdobył Grand Prix de Paris na I Biennale Młodych w 1959 roku. Od tego momentu pozostał w Paryżu, a w 1971 roku przyjął obywatelstwo francuskie. W uznaniu jego osiągnięć artystycznych otrzymał wiele nagród, w tym wyróżnienie Fundacji Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku i Nagrodę im. Jana Cybisa w 1987 roku. W 1992 roku miała miejsce jego największa wystawa w Polsce, zorganizowana w warszawskiej Zachęcie. W 1998 roku, z okazji Święta Konstytucji 3 Maja, prezydent Aleksander Kwaśniewski przyznał mu Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia w dziedzinie sztuki i wkład w polską kulturę. Jan Lebenstein praktykował unikalny styl malarstwa figuratywnego, wplatając w niego surrealistyczne i abstrakcyjne elementy. Jego prace obejmowały ilustracje do dzieł takich jak "Folwark zwierzęcy" George'a Orwella oraz do kilku ksiąg biblijnych, takie jak "Księgi Genesis," "Księga Hioba" i "Apokalipsa św. Jana" - zarówno w formie cykli witrażowych, jak i grafik. Tworzył także pejzaże miejskie, poetyczne interpretacje postaci ludzkich oraz kompozycje fantastyczno-symboliczne z motywami zwierzęcymi. W jednym ze swoich wywiadów, Lebenstein opisał swoje obrazy jako "metafory emocjonalne," których celem było wywołanie u widza dramatu emocjonalnego w sposób wyrazisty, ale bez taniego wrzasku, poprzez spontaniczne przenośnie. Artysta zmarł w 1999 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.