Budowla wolno stojąca ulokowana na osi północ–południe, murowana, z regularnych ciosów lokalnego czerwonego piaskowca, pierwotnie otynkowana wewnątrz i zewnątrz. Postawiona na planie prostokąta, pierwotnie z doryckim portykiem czterokolumnowym od frontu z tympanonem i figurą. Usytuowana na wysokim cokole i nakryta pierwotnie dachem dwuspadowym. Z zewnątrz kaplicę obiegał gzyms, ściany zdobione boniowaniem. Część środkowa fasady zryzalitowana. Na osi prostokątny otwór wejściowy ujęty profilowaniem z białego piaskowca. Nad otworem półkolisty świetlik. Naroża budowli być może pierwotnie zaakcentowane pilastrami. Ściany boczne na wysokości nawy przeprute dwoma symetrycznie umieszczonymi otworami okiennymi o wykroju półkola oraz na wysokości zakrystii jednym o wykroju prostokąta zamkniętego łukiem spłaszczonym. Elewacja tylna zryzalitowana, z umieszczonym na osi otworem drzwiowym prowadzącym do zakrystii. Nad nim półkolisty świetlik. Wewnątrz niezachowana artykulacja ścian. Wnętrze podzielone na nawę i zakrystię. W ścianie ołtarzowej pozostałości po otworach drzwiowych prowadzących do zakrystii, z której było wyjście na zewnątrz. Przy zakrystii dwa niewielkie aneksy, z których zapewne można było dostać się na strych. U wejścia do kaplicy widoczne zejście do krypty, gdzie znajdują się pozostałości trumien, w tym trumna dziecka.