Kazimierz Wołowski (1813-1877), urodzony w Warszawie, syn Franciszka i Tekli Wołowskich, polski oficer, prawnik i rentier. Po ukończeniu studiów prawniczych na Uniwersytecie Warszawskim, w 1831 r. rozpoczął służbę wojskową w 21. pułku piechoty lekkiej, a następnie w 1. pułku strzelców pieszych, gdzie awansował na podporucznika. W 1832 r. uczęszczał do Szkoły Sztabu Generalnego w Paryżu. Po stłumieniu powstania listopadowego przybył do Francji w listopadzie 1833 r., gdzie mieszkał przez resztę życia. Tam pracował w zarządzie Kolei Żelaznej w Saint-Germain. Był również członkiem Rady Nadzorczej Instytucji Czci i Chleba. Wziął czynny udział w wydarzeniach 1848 r. we Francji.

Wołowski był żonaty z Henriette Martin, z którą miał córkę. Po śmierci żony mieszkał w Paryżu przy 24 rue de Milan, gdzie zmarł 22 sierpnia 1877 r. w wieku 64 lat. Zgon zgłosili jego brat Félix Wołowski oraz Louis Paulin Passy, posesjonat. Pogrzeb odbył się 24 sierpnia 1877 r. po nabożeństwie w kościele parafialnym de la Trinité w Paryżu. Został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise. Zgodnie z zapisami w Księgach Pochówków, w koncesji nr 156614. (AdP AD Paris 9e nr 1104 z 1877 r.).

• Barbara Konarska, „Polskie drogi emigracyjne. Emigranci polscy na studiach we Francji w latach 1832-1848”, Warszawa 1986, s. 434.