12.01.1919 r. toczyły się walki o miasto pomiędzy Polakami i Ukraińcami. Poległo co najmniej 7 żołnierzy polskich. Poległych pochowano w kwaterze na starym cmentarzu, usytuowanej na skarpie w głębi nekropolii.W kwaterze pochowano też 35 NN żołnierzy polskich, poległych latem 1920 r. w bojach z bolszewikami. Teren kwatery ogrodzono kamiennymi słupkami, połączonymi żeliwnym łańcuchem. Wzniesiono też pomnik, zbudowany z nieregularnych bloków kamiennych, zwieńczony krzyżem.Inskrypcja głosi: "Ku czci i pamięci 35-ciu nieznanych żołnierzy Wojsk Polskich poległych śmiercią bohaterską w obronie wiary i ojczyzny w bojach z nawałą bolszewicką w lecie 1920 r. na polach ziemi żółkiewskiej niech im ziemia ojczysta lekką będzie".Po II wojnie światowej kwatera uległa zniszczeniu poprzez zabudowanie jej pochówkami cywilnymi, zniszczono też ogrodzenie. Do czasów współczesnych zachował się częściowo zniszczony pomnik główny i zaledwie jeden grób żołnierski. W 1995 r. płyta na pomniku została zakonserwowana przez Fundację Ochrony Zabytków z Warszawy.Wtedy też za pomnikiem odnaleziono nagrobek, w którym prawdopodobnie jest pochowany Stanisław Piłat poległy w 1919 r.; znaleziono też krzyż żeliwny z tabliczką z grobu Bronisława Kuśnierza poległego w 1920 r. (nagrobek nie istnieje). Krzyż ten wprawiono w płytę nagrobną Stanisława Piłata. Prawdopodobnie ta przeróbka spowodowała pęknięcie płyty grobowej.