Obraz Rzeka Onyar w Gironie, namalowany przez Melę Muter wiosną roku 1914, przedstawia najbardziej rozpoznawalny element miejskiego krajobrazu tego katalońskiego miasta.
 
Mela Muter
Przybywająca kilkukrotnie z Paryża do Katalonii Muter wprowadziła poprzez wystawy w Barcelonie (1911, Galeria Dalmau) i Gironie (1914) w miejscowe środowisko ożywczy powiew sztuki kosmopolitycznej stolicy Francji. Przywoływany pejzaż doskonale oddaje zarówno indywidualny rys malarki, jak i doskonale wpisuje się w główny nurt ówczesnych poszukiwań artystów z szerokorozumianej Szkoły Paryskiej. Mocny, nieoczywisty koloryt oddający indywidualnie przeżywany nastrój, nienarzucający się monumentalizm dzieł, a także charakterystyczny, na pozór niedbały, sposób pociągnięcia pędzla po często niezagruntowanych płótnach sprawił, że sztuka Meli Muter uwiodła Katalończyków. Monograficzna prezentacja dorobku malarki w Gironie sprawiła, że stała się legendą i mitem tego miasta. Ta „wyjątkowa kobieta” (według słów wszechstronnego artysty Miquela de Palola) spowodowała niezwykle silne poruszenie w inteligenckich kręgach miasta. Folch y Torres, omawiając wówczas dokonania malarki, wskazywał także na zbieżność duchową Polski i Katalonii. Twierdził, że w obrazach Muter można dostrzec „pewien ból” i „surowy realizm” wynikające ze wspólnego przeżywania braku własnej państwowości.
 
Obraz L’Onyar a Girona
W podpisie na obrazie L’Onyar a Girona artystka umieściła informację identyfikującą jej polską narodowość, z którą była przez całe swe życie bardzo związana. Wskazała tym samym przynależność do kręgu artystów „wykorzenionych ze swej Ojczyzny”. Dzieło jest dzisiaj jednym z najważniejszych eksponatów w kolekcji malarstwa XX w. katalońskiego Muzeum Sztuki. W jego murach przed kilku tygodniami otwarto wystawę prezentującą w piękny i przekonujący sposób twórczość Meli Muter  na tle dzieł innych polskich artystów. Na scenie miejscowego teatru, podczas specjalnie napisanej sztuki o polskiej artystce w Katalonii, znowu brzmią jej słowa „No sóc dona, sóc pintora!” (Nie jestem kobietą, jestem malarką!).
 
Girona [kat. wym. Ʒi’ronɘ; hiszp. wym. Xe’rona], miasto oddalone o 80 km od Barcelony (znane miłośnikom kina z realizacji większości scen filmu „Pachnidło” Toma Tykwera).