Notatka informuje o rozpoczęciu prac konserwatorskich prezbiterium kościoła św. Franciszka i św. Bernarda w Wilnie. Prace rozpoczęte w roku 1928 polegały na zdjęciu warstwy tynku i ponownym pomalowaniu części murów niegotyckich. Pracami kierowali Juliusz Kłos i Ferdynand Ruszczyc. Informację opublikowano w czasopiśmie „Sztuki Piękne”,1927/1928, nr 10-12, s. 443-444 (domena publiczna, przedruk za Biblioteka Uniwersytetu Śląskiego, Katowice).

Uwspółcześniony odczyt tekstu.

Restauracja prezbiterium kościoła pobernardyńskiego w Wilnie
W związku z odsłonięciem widoku na grupę architektoniczną na placu wystawowym od ul. Królewskiej i na gmach dawnego klasztoru bernardyńskiego oraz na kościół, Urząd Konserwatorski przystąpił przed trzema tygodniami do restauracji najbardziej zaniedbanego prezbiterium tegoż kościoła. Jak wiadomo, cała absyda pokryta była grubą warstwą tynku, pomalowanego na rażący kolor czerwony. Kościół bernardyński, zmurowany z pięknej cegły gotyckiej, o czym świadczą liczne jego partie, a przede wszystkim wieża, uległ w okresie baroku pewnym przeróbkom, które zaznaczyły się w górnych częściach kościoła gzymsem koronującym, przepruciem muru w oknach (glifach), podówczas rozszerzonych, i w innych fragmentach, co okazało się po odbiciu tynków. Wobec takiego stanu wątków muru, postanowiono pozostawić partie gotyckie w cegle po odpowiednim oczyszczeniu cegieł, a inne fragmenty muru z epoki barokowej i późniejszej otynkować i pomalować odpowiednim kolorem, zharmonizowanym z całością ceglaną budowli. W ten sposób kościół pobernardyński uzyska właściwą szatę, niebudzącą żadnych wątpliwości ani pod względem zabytkowym, ani też artystycznego wyglądu. Roboty prowadzone są pod kierunkiem konserwatora, prof. Juljusza Kłosa i prof. Ferdynanda Ruszczyca.