Stanisław Szczepanowski (1846-1900), urodzony w Kościanie, syn Jana Władysława i Wandy z Poplińskich, ekonomista, chemik, inżynier, przedsiębiorca naftowy, poseł do parlamentu austriackiego i Sejmu Krajowego galicyjskiego. 

Ukończył studia na Wydziale Ogólnotechnicznym Politechniki Wiedeńskiej (1864-1867), a następnie kształcił się w École Centrale des Arts et Manufactures w Paryżu oraz w Londynie, gdzie zdobył dyplom inżynierski w 1871 r. Pracował dla brytyjskiego Ministerstwa dla Spraw Indii, poznając technologie przemysłowe i mechanizmy gospodarcze w Europie i poza nią.

Po powrocie do Galicji w 1879 r. założył jedną z pierwszych kopalń ropy naftowej w Słobodzie Rungurskiej, która stała się największą w regionie. Zainicjował także budowę rafinerii, fabryki maszyn górniczych oraz infrastruktury transportowej, w tym linii kolejowej i rurociągów. Jego działalność przyczyniła się do rozwoju przemysłu naftowego w Galicji, choć trudności finansowe i konflikty ze wspólnikami osłabiły jego pozycję w branży. Był założycielem Galicyjskiego Towarzystwa Akcyjnego dla Przemysłu Naftowego oraz współzałożycielem Towarzystwa Szkoły Ludowej.