Stanisław Ignacy Witkiewicz, fot. Stanisław Ignacy Witkiewicz, ok. 1912, domena publiczna
Fotografia przedstawiająca Stanisław Witkiewicz
Identyfikator: OS-001324-P

Stanisław Witkiewicz

Imię:
Stanisław
Nazwisko:
Witkiewicz
Pseudonim:
„Witkacy”
Rodzice:
Stanisław Witkiewicz i Maria z domu Pietrzkiewicz
Data urodzenia:
24-02-1885
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Data śmierci:
18-09-1939
Miejsce śmierci:
Jeziory
Wiek:
54
Zawód:
pisarz, malarz, dramaturg, fotografik , filozof
Biogram:

Stanisław Ignacy Witkiewicz, polski dramaturg, filozof, fotografik i pisarz, znany również jako Witkacy, urodzony 24 lutego 1885 roku w Warszawie, zmarł 18 września 1939 roku w Jeziory, był polskim pisarzem, malarzem, filozofem, teoretykiem sztuki i dramaturgiem. Jego twórczość charakteryzuje się głębokim indywidualizmem, eksperymentalizmem i często surrealizmem.

Witkiewicz był synem znanego malarza, Stanisława Witkiewicza, i Marii z Pietrzkiewiczów. Otrzymał staranne domowe wykształcenie, a jego ojciec, głęboko zainteresowany teorią sztuki, miał znaczący wpływ na rozwój jego estetycznych i intelektualnych zainteresowań. W młodości Witkacy podróżował po Europie, co rozszerzyło jego horyzonty artystyczne i filozoficzne.

Lata dziecięce spędził w Zakopanem. Pobierał prywatne nauki od ojca. W latach 1904-1905 studiował na krakowskim ASP. W czasie I wojny światowej udał się do Petersburga i wstąpił do szkoły oficerskiej. Wtedy ukształtowało się w nim katastroficzne spojrzenie na świat. W 1918 r. powrócił do Zakopanego. Zaczął skupiać się głównie na literaturze, zarobkowo tworząc tylko malarstwo portretowe (tzw. Firma Portretowa). Pisał rozprawy teoretyczne, dramaty i pisma filozoficzne. Popełnił samobójstwo 18 września 1939 r. kiedy dowiedział się o wkroczeniu wojsk Sowietów do Polski dzień wcześniej.

Witkacy był wszechstronnym artystą, który eksperymentował z różnymi formami i stylami w malarstwie i pisarstwie. Jako malarz, tworzył portrety i pejzaże, często eksplorując wpływ substancji psychoaktywnych na proces twórczy. Jego dzieła literackie obejmują zarówno dramaty, jak i powieści, w tym "Nienasycenie" oraz „Pożegnanie jesieni”, które badają kryzysy kulturowe i osobiste, alienację oraz poszukiwanie tożsamości.

Witkacy był także głęboko zainteresowany filozofią i teorią sztuki. Jego prace teoretyczne, takie jak „Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia”, badały wpływ industrializacji i masowej kultury na sztukę oraz konieczność poszukiwania nowych, autentycznych form wyrazu. Jego teorie o "czystej formie" w teatrze miały wpływ na rozwój awangardy teatralnej w Polsce i za granicą.

Witkiewicz był znanym ekscentrykiem, co często znajdowało odzwierciedlenie w jego eksperymentach z narkotykami i eksploracji stanów świadomości. Jego życie osobiste było burzliwe i pełne dramatów, co również odbiło się na jego twórczości. Zakończył swoje życie samobójstwem w 1939 roku, na wieść o inwazji sowieckiej na Polskę, co było dla niego symbolem końca świata, który znał i w którym żył.

Witkacy pozostaje jedną z najbardziej fascynujących postaci w polskiej kulturze, a jego dzieła nadal są przedmiotem analiz i interpretacji. Jego unikalne podejście do sztuki i życia, połączone z filozoficzną głębią, sprawiają, że jego twórczość jest trwałym wkładem w światową kulturę. Witkacy jest uznawany za prekursora wielu trendów w sztuce współczesnej, w tym surrealizmu, ekspresjonizmu i teatru absurdu.

Publikacja:
19.09.2024
Ostatnia aktualizacja:
19.09.2024
rozwiń

Projekty powiązane

2
  • Stanisław Ignacy Witkiewicz
    Archiwum Polonik tygodnia Zobacz
  • Stanisław Ignacy Witkiewicz
    Dokumentacja poloników w Chorwacji Zobacz