20 grudnia 2018 we Lwowie odbyło się uroczyste odsłonięcie tablicy, ufundowanej przez Instytut Polonika, poświęconej prof. Mieczysławowi Gębarowiczowi. Studia z rozpoczął w 1912 roku we Lwowie, przerwała je I wojna światowa podczas której powołany został do wojska. Brał udział również w obronie Lwowa w 1918 roku. Po wojnie pracował na najpierw na uniwersytecie Lwowskim potem w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich, od 1923 r. był kustoszem Muzeum Lubomirskich. W 1928 po obronie pracy habilitacyjnej otrzymał stopień docenta, a w 1936 profesora. W czasie II wojny światowej powołany przez księcia Andrzeja Lubomirskiego na nieformalnego dyrektora zakładu Ossolińskich zajmował się ochroną zbiorów. W roku 1944 zdecydował się też pozostać we Lwowie na straży zakładu Ossolińskich.  Dzięki jego determinacji w 1944 roku część Ossolińskich zbiorów – ok. 2,3 tys. rękopisów, wśród nich autografy dzieł Mickiewicza (w tym „Pan Tadeusz”), Słowackiego, Fredry, Reymonta, Sienkiewicza oraz 2,4 tys. polskich rysunków i rycin – trafiła do Polski  stając się podstawą założenia wrocławskiego Ossolineum. Jego staraniom zawdzięczamy również późniejszy zwrot licznych książek (ok. 67.000), druków z XIX i XX wieku (pond 107 tys), rękopisów (ponad 7 tysięcy i starodruków (ponad 35 000). W 1950 roku został zwolniony z pracy i zdegradowany do stopnia młodszego pracownika naukowego. Kolejne szykany spotkały go w 1962 roku po wydaniu w Polsce książki o lwowskich dziełach sztuki pt: Studia nad dziejami kultury artystycznej późnego renesansu w Polsce. W okresie powojennym był również autorem wielu innych tekstów z zakresu historii sztuki. Wreszcie w 1981 na zamówienie Instytutu Historii PAN przygotował swoją autobiografię. Zmarł we Lwowie 2 września 1984. Jest pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim w grobowcu rodziny Klamutów.

Odsłonięta we Lwowie tablica powstała dzięki zaangażowaniu Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu we współpracy z władzami miasta Lwowa. 

Tablica została umieszczona na kamienicy przy ul. Stećki 9 (dawniej ul. Senatorskiej), w której prof. Gębarowicz mieszkał przez ponad pół wieku.