Tadeusz Grodyński (1888-1958), urodzony w Krakowie, zmarły w Londynie, polski ekonomista, działacz państwowy II Rzeczypospolitej, skarbowiec, jeden z najwybitniejszych znawców zagadnień budżetowych. Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskał stopień doktora prawa (1911). Pracował w Prokuratorii Skarbu we Lwowie. Studiował prawo publiczne i prywatne na Wydziale Prawa Uniwersytetu Paryskiego i w sekcji dyplomatycznej École Libre des Sciences Politiques (1912-1914). W 1916 został powołany do Ministerstwa Skarbu w Wiedniu. Pracował w Ministerstwie Skarbu RP (1918-1927), w latach 1927–1931 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Skarbu, a w latach 1935-1939 wiceministra skarbu. W latach 1922-1939 wykładał w Wyższej Szkole Handlowej. W grudniu 1931 uzyskał habilitację na Wydziale Prawa i Administracji UJ, w 1936 został mianowany profesorem zwyczajnym prawa budżetowego Uniwersytetu Warszawskiego. We wrześniu 1939 udał się na emigrację do Wielkiej Brytanii. Na emigracji pełnił funkcję członka kolegium Najwyższej Izby Kontroli Państwa (1940-1958), wykładał polskie prawo budżetowe na Wydziale Prawa w Oksfordzie (1944-1947) w Szkole Nauk Politycznych i Społecznych (1949-1951), a także po utworzeniu Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie w 1951 roku został jego profesorem zwyczajnym i przewodniczącym Komisji Wydziałowej Ekonomicznej. Był również prezesem Stowarzyszenia Ekonomistów Polskich w Zjednoczonym Królestwie, przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Komitetu Obywatelskiego Pomocy Uchodźcom Polskim, prezesem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie. Do śmierci pełnił stanowisko Głównego Komisarza Wyborczego i był członkiem Kapituły Orderu Odrodzenia Polski.