Wacław Michał Kuchar (1897-1981), urodzony w Łańcucie, syn Ludwika i Ludwiki z domu Drzewieckiej, wszechstronny sportowiec, reprezentant kraju w hokeju na lodzie, piłce nożnej, lekkoatletyce oraz łyżwiarstwie szybkim. Olimpijczyk z 1924 r., porucznik artylerii Wojska Polskiego.

Związany przez całe życie z lwowską Pogonią, z którą czterokrotnie zdobył mistrzostwo Polski. W 1922 r. został królem strzelców. Reprezentował Polskę w piłce nożnej na igrzyskach olimpijskich w 1924 r. w Paryżu.

W hokeju na lodzie był jednym z inicjatorów powstania sekcji w Pogoni Lwów, zdobywając z drużyną liczne tytuły, w tym mistrzostwo Polski w 1933 r.

Kuchar był również mistrzem Polski w lekkoatletyce, specjalizując się w biegach przez płotki, trójskoku, skoku wzwyż i dziesięcioboju. Reprezentował Polskę na wielu zawodach międzynarodowych i ustanawiał rekordy. W łyżwiarstwie szybkim zdobył 22 tytuły mistrza Polski oraz rywalizował na międzynarodowych mistrzostwach.

Po II wojnie światowej mieszkał w Bytomiu, gdzie angażował się w działalność klubu Polonia Bytom. Pracował jako trener, sędzia oraz działacz sportowy, prowadząc m.in. reprezentacje Polski w hokeju na lodzie i piłce nożnej. Został trenerem Legii Warszawa, a także Polonii Warszawa. W uznaniu jego zasług organizowane są rozgrywki o Puchar im. Wacława Kuchara. W 2011 r. szkoła w Bytomiu otrzymała jego imię, a w 2015 r. odsłonięto jego gwiazdę w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie.