Zygmunt Berezowski ps. Oleśnicki (1891-1979), urodzony w Potiejówce na Kijowszczyźnie, zmarły w Londynie, syn Wiktora i Marii z Wróblewskich, polski prawnik, dziennikarz, polityk i działacz społeczny, poseł na Sejm I, II i III kadencji w II RP z ramienia Związku Ludowo-Narodowego i Stronnictwa Narodowego. Studiował prawo w Krakowie i Kijowie. Był członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, Ligi Narodowej (od 1915), Rady Polskiej Zjednoczenia Międzypartyjnego w czasie I wojny światowej. Pełnił funkcję sekretarza generalnego Polskiego Komitetu Wykonawczego na Rusi (1917–1919), a także sekretarza generalnego Polskiego Towarzystwa Opieki nad Kresami. Zgłosił się na ochotnika do Wojska Polskiego (1920). W latach 1922–1935 poseł na Sejm. Był członkiem klubu Związku Ludowo-Narodowego, działaczem ZLN i SN, członkiem Wydziału Wykonawczego Obozu Wielkiej Polski (od 1926), Zarządu Głównego SN (od 1928), tajnego kierownictwa SN tzw. Dziewiątki (od 1936), redaktorem pism: „Polityka Narodowa” i „Warszawski Dziennik Narodowy”. W czasie okupacji reprezentant SN w Radzie Jedności Narodowej. W latach 1944-1949 pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych w emigracyjnych rządach Tomasza Arciszewskiego i Tadeusza Komorowskiego.