Anatol Okołowicz (1840-1905), urodzony w Vierzon, syn Jana Okołowicza i Joséphin Clémence Canuet, brat Augusta Adolfa, Edwarda Gustawa (1842-1888), Ferdynanda (1852-1884), Jerzego (zginął 10 października 1870 r.), Karola (1846-1871) i Alfreda Augusta (ur. 1863) oraz Marii Amelii (ur. 1856). Z wykształcenia chemik, pełnił funkcję dyrektora paryskich teatrów: Théâtre des Écoles, Théâtre de l’Athénée, Théâtre de l’Ambigu, a następnie Théâtre de la Renaissance. Był uczestnikiem wojny francusko-pruskiej, został aresztowany, a następnie zwolniony z niewoli wersalskiej. Brał również udział w Komunie Paryskiej. 1 września 1870 r. wraz z braćmi Edwardem, Augustem, Karolem, Ferdynandem i Jerzym podpisał apel do Polaków o walkę za Francję („Echo d’Oran”).

Był literatem i współpracownikiem prasy. Edward, jego brat, był aktorem dramatycznym i kompozytorem muzyki, m.in. do wodewilu „Les Boussigneul” (1880), a w 1886 r. komponował w Paryżu. Ferdynand po Komunie Paryskiej był więziony w Nowej Kaledonii, Karol został rozstrzelany w Vincennes, Jerzy zginął w bitwie pod Arthénay, August był generałem Komuny Paryskiej. 

Anatol Okołowicz po raz pierwszy ożenił się z Hérmandine Guérin w 1878 r. w Paryżu (9. dzielnica); żona zmarła 18 lipca 1891 r. Następnie, 25 listopada 1891 r., zawarł ślub w Paryżu (17. dzielnica) z Louise Amélie Kuhn (ur. 25 czerwca 1848 r.), córką Etienne Kuhna i Louise Berthelet, wdową po Emilu Gabrielu Naudin.

Zmarł 4 marca 1905 r. w wieku 65 lat w swoim domu przy rue de Martyrs nr 35 w Paryżu (9. dzielnica). Pochowany został 6 marca 1905 r. w krypcie Trouvain, a 25 marca 1905 r. ekshumowany pod numer 2276 do obecnego grobu. Zgon zgłosił Georges Okolowicz.