Antoni Izydor Kiakszto (1884-1960), polski lekarz, chirurg. Ukończył studia medyczne w Moskwie w 1909 r. Zamieszkał w Wilnie, gdzie prowadził prywatną  praktykę i pracował w Szpitalu Wojskowym, ściśle współpracując z Wydziałem Lekarskim Uniwersytetu Stefana Batorego. W 1936 r. został powołany na komendanta szpitala Oddziału Warownego „Wilno”, funkcję  tę pełnił do 1939 r. Brał czynny udział w życiu społecznym międzywojennego Wilna, aktywnie działając w środowisku lekarskim jako członek Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego i prezes koła PCK. Po wybuchu II wojny światowej wojny zaangażował się  w działalność  Komitetu Pomocy Uchodźcom Polakom w Wilnie. Został aresztowany przez NKWD w 1940 r. i wywieziony w głąb ZSRR. Jego żona Stanisława Kiaksztowa zmarła w Wilnie 7 lipca 1941 r. Po wojnie wrócił do Polski; mieszkał w Ożarowie koło /Warszawy, gdzie zmarł w 1960 r.