Cmentarz katolicki w Lubarze znajduje się we wschodniej części miasteczka w oddaleniu kilkuset metrów od kościoła pw. św. Michała Archanioła i św. Dominika. W latach 90., kiedy opisywał go Zbigniew Hauser, był zaniedbany, wiadomo jednak, że po roku 2000 cmentarz porządkowany był przez wolontariuszy z Dolnego Śląskahttp://https://umwd.dolnyslask.pl/urzad/aktualnosci/artykul/mogile-pradziada-ocal-od-zapomnienia-2013-2/.

Cmentarz pochodzi z początków XIX wieku – najstarsza inskrypcja zawiera datę  śmierci 27 maja 1838. Na jego terenie zachowały się bardzo interesujące pomniki nagrobne. Część z nich prezentuje się szczególnie okazale, jak na przykład grobowiec Kalitowskich zwieńczony pełnopostaciową rzeźbą wspartej o wazon postaci kobiecej. Hauser podaje, iż wiele nagrobków, również i ten, uległo dewastacji. Wyróżniającym się nagrobkiem jest pomnik Stanisławy Oświęcimskiej i Jakuba Glechnowicza-Steckiego – obelisk z czarnego kamienia, na skałkach z arkuszem inskrypcyjnym. Pierwotnie była na nim też fotografia. Na obelisku została wyryta rozbudowana, poetycka inskrypcja. Takich rozbudowanych inskrypcji na cmentarzu katolickim jest więcej. Hauser odnotował  również trzy nagrobki w formie sękatego drzewa. Jeden z nich oznaczono sygnaturą: „J. Dług [?] Żytomier”. Hauser wymienia około 30 nagrobków. Część jest bezimienna, inne w stanie zupełnie szczątkowym

 Informacje o cmentarzu opublikowane (patrz bibliografia).