Cmentarz z polskimi pomnikami nagrobnymi. Informacje o cmentarzu opublikowano (patrz bibliografia). Jak pisze Anna Lewkowska, Jacek Lewkowski i Wojciech Walczak, „na północnym skraju wsi zachowały się ruiny dworu i założenie parkowe. Ok. 400 m na wschód od dworu na skraju parku znajdują się pozostałości kaplicy grobowej Kaszyców, właścicieli Obrynia. Kształt i forma kaplicy są trudne do odtworzenia ze względu na znaczny stopień zniszczenia. (...) Zachowały się boczne nisze grobowe przylegające na całej długości do korpusu (...). Zawierają one po cztery z każdej strony sklepione nisze o rozmiarach umożliwiających wstawienie do nich trumny i zamurowanie od czoła. Rozwiązanie tego rodzaju przypomina katakumby. (...) Wejście zamurowane kamieniami i wmurowaną w nie płytą. Na płycie łacińska inskrypcja: «HIC SITUS EST / CONSTATNINE DUNIN-RAJECKI / HERBES OBRINAE / NAT. ANNO 1773 / OBIT 1844». Można postawić hipotezę, że jest to pierwsza kaplica, w której spoczął Konstanty Dunin-Rajecki ówczesny dziedzic Obrynia, a do której z kolei dobudowano w czasach późniejszych resztę założenia. Nastąpiło to w roku 1869. Na poziomie posadzki kaplicy, po lewej stronie, leży prostokątna tablica. Jest to tablica memoratywna z inskrypcją, z której dowiadujemy się o dacie budowy kaplicy oraz, że fundatorem jej był Konstanty Kaszyc. Nisze grobowe są zdewastowane, pootwierane, widoczne pozostałości trumien, płyty z inskrypcjami potłuczone. W niszach grobowych pochowani byli kolejni właściciele Obrynia. Obok kaplicy, w trawie leżą dwie płyty nagrobkowe: wspomnianej już Zofii Kaszycowej (zm. 1923) oraz 21-letniego Stanisława Kaszyca. Trzydzieści metrów na wschód od kaplicy stoi monumentalny blok granitowy z napisem: «KASZYCÓW 1870»." 

Bartłomiej Gutowski, Dawid Mendrek