Położony w zachodniej części miasteczka cmentarz założono około połowy XIX wieku, na co wskazują daty epitafiów na ścianie kaplicy oraz inskrypcje na niektórych krzyżach „podolskich”.

Stara część cmentarza z inskrypcjami w języku polskim jest zarośnięta i nieczynna. Za nią rozciąga się nowy cmentazr komunalny, na którym przeważają już inskrypcje ukraińskie.

Według Hausera na cmentarzu brakuje nagrobków o większej wartości artystycznej. Zwraca on jednak uwagę na skałki z sękatym krzyżem na grobie ks. Szczęsnego Tarczyńskiego (zm. 1901) czy ludowy krucyfiks kamienny na grobie Barczyszyna i Katarzyny Dyś.

Hauser przywołuje również „Słownik geograficzny”, w którym znajduje się informacja na temat kaplicy na terenie cmentarza, „w której czasem odprawia się nabożeństwa” oraz opisuję ją. Jest ona murowana, eklektyczna i pochodzi z II połowy XIX wieku. Drzwi wejściowe zwieńczone są ostrołukiem, a szczyt jest schodkowy.

Dla cmentarza wykonana została dokumentacja (50 kart przechowywane w MKiDN). Informacje o cmentarzu opublikowane (patrz bibliografia).

Bartłomiej Gutowski, Wiktoria Grabowska