Położony w zachodniej części miasteczka cmentarz jest wciąż czynny i przez to utrzymany w stopniu niezłym, choć niektóre z nagrobków pozbawione są inskrypcji. Układ przestrzenny jest zatarty (zwłaszcza w starszej części cmentarza).

Najstarszym opatrzonym inskrypcją nagrobkiem jest krzyż na grobie Styciakowiej (zm. 1832), a z tego samego okresu pochodzi również kamienny krzyż na grobie Mateusza de Janiszewskiego (zm. 1843), z wierszowaną inskrypcją (widniejącą tam jeszcze w 1992 roku).

Najokazalszym nagrobkiem jest według Hausera kamienny pomnik zwieńczony dużych rozmiarów figurą Niepokalanej (w żeliwnym ogrodzeniu), na grobie Toni Rużyckiej i Eugenii Kucharskiej (zm. 1881). Autorem długiej wierszowanej inskrypcji jest mąż jednej ze zmarłych: „Gdzie są te chwile? Jakich mało było / Nim mi śmierć drogie Twe życie zabrała / Szczęście pieszczone jakby się przyśniło / Zbledniało znikło – tęsknota została / Tęsknota za tem, co się już nie wróci / Tęsknota za tem, co mnie pocieszało / Gdy pośród ludzi, ludzi mi nie stało / By do nich przylgnąć gdy się myśl zasmuci / Do Ciebie żono, ja wtedy przylgnąłem / Do Twego serca co biło radośnie / A dziś gdy smutek już w rozpacz urośnie / Łza tylko bywa pociechy aniołem”.

Uwagę Hausera zwracają również: okazały pomnik z nakładanym kamiennym krzyżem na grobie ks. Michała Dąbrosia (zm. 1891) czy skałki zwieńczone aniołkiem na grobie zamordowanego w 1918 roku Piotra Kamusińskiego. W głębi cmentarza stoi natomiast pochylony pomnik zwieńczony ułamaną kolumną na grobie Ludwika Maślakiewicza (zm. 1880) i nagrobek z akroterionem zwieńczony kamiennym krzyżem oplecionym wieńcem z róż na grobie Jana Dąbrowskiego (zm. 1881).

Dla cmentarza wykonana została dokumentacja (54 karty), karta cmentarza oraz dokumentacja fotograficzna (przechowywane w MKDNiS). Informacje o cmentarzu opublikowane (patrz bibliografia).

Bartłomiej Gutowski, Wiktoria Grabowska