W tekście opatrzonym fotografią wspomniany jest kościół Chlebów w powiecie skałackim, który został spalony i zniszczony w XVI wieku. Dopiero w 1938 r. wykończono nowy kościół, zbudowany ze składek oraz przy pomocy hr. Szczęsnego Koziebrodzkiego. Pojawi się też proboszcz tej parafii (Źródło: „Wschód”, Lwów 1939, nr 130, s. 4, za: Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa).

Uwspółcześniony odczyt tekstu.

Kościół bez proboszcza.

Dowody historyczne polskości Chlebowa obok Skałatu. Kościół we wsi Chlebów, powiat Skałat, został spalony i zniszczony podczas wojen i zamieszek w końcu XVI wieku. Od tego czasu Chlebów kościoła nie posiadał. Dopiero w roku zeszłym wykończono, zbudowany ze składek miejscowego społeczeństwa, przy wybitnej pomocy hr. Szczęsnego Koziebrodzkiego, na miejscu dawnego, nowy kościół. Jest on do dziś jeszcze nie konsekrowany, ale w zupełności już zdolny do spełniania swych funkcji. W roku zeszłym podczas poświęcenia miejscowego Domu Ludowego im. Szczęsnego Koziebrodzkiego, odprawiono w nowo zbudowanym kościele pierwszą mszę św. W tej podniosłej uroczystości wzięli udział wojewoda tarnopolski p. Malicki, generał Paszkiewicz, starosta skałacki, oraz tłumy okolicznych mieszkańców, którzy głośno wyrażali pragnienie, by móc już normalnie uczęszczać do chlebowskiego kościoła. Od tego czasu przybyły w kościele stacje z Męką Pańską, różne obrazy święte, dwa dzwony itp. Są ornaty, istnieje kilka fundacyj na organy, baldachim, kielichy itd. Sumy te mogą wpłynąć, w myśl życzeń ofiarodawców, dopiero do rąk miejscowego proboszcza. Hr. Koziebrodzki na utrzymanie proboszcza przepisuje z majętności 20 morgów ziemi, pani z hr. Koziebrodzkich Chutkowska, z sąsiedniej Poznanki Hetmańskiej, która to wieś ma wejść do nowej parafii, 10 morgów. Na jesieni roku zeszłego wykończono mury i dach pięknej, obszernej plebanii, którą wykańcza się obecnie w przyspieszonym tempie. W tych dniach udaje się do ks. arcybiskupa Twardowskiego delegacja mieszkańców Chlebowa i Poznanki Hetmańskiej, celem doręczenia petycji podpisanej przez przeszło 1 000 Polaków, zawierającej prośbę o mianowanie proboszcza. Mianowanie proboszcza w Chlebowie jest rzeczą palącą. Przede wszystkim konieczne jest, by był ktoś, który zajmie się, by dary i ofiary osób dobrej woli, patriotów i szczerych katolików, ofiarowywane na kościół w Chlebowie, nie poszły na marne. Zrobiono bardzo wiele, teraz czas ująć ster. Wieś Chlebów posiada wiele dowodów, że język polski od wieków był tam używany: przy drodze z Poznanki, przez Chlebów, do Grzymałowa znajduje się nagrobek kamienny z napisem polskim z datą 1607 roku. Jest to nagrobek ówczesnego dziedzica Chlebowa, Jakuba Kozielskiego i jego córki, zamordowanych przy zdobywaniu tutejszego zamku przez Tatarów. Dalej, oparty o mury nowego kościoła, znajduje się kamień grobowca Ludwika Wirzeckiego, zmarłego w r. 1641. Jak świadczą nasze ilustracje, napisy na obu tych nagrobkach są polskie. Wreszcie na starym miejscowym cmentarzu znajduje się grób drugiego z rzędu chlebowskiego proboszcza greckokatolickiego Tomasza Zaniewicza, zmarłego w 1821 roku, z pomnikiem, na którym widnieje napis po polsku. Kościół czeka na gospodarza, ludzie na przewodnika i duszpasterza, stare pamiątki na rękę pieczołowitą, która im zniszczeć nie pozwoli.