W latach 1930-1937 kształcił się w Szkole Sztuk Pięknych im. W. Gersona u Edwarda Okunia i na wydziale sztuki sakralnej na Uniwersytecie Warszawskim. Na wystawie sztuki w Berlinie, w 1937 r., jego obraz „Książę Poniatowski na polowaniu” otrzymał wyróżnienie. W czasie wojny Chruścicki pracował jako rzeźbiarz w warsztacie Franciszka Strynkiewicza. Po upadku powstania sierpniowego, w którym brał udział, artysta wywieziony został do obozu w Sachsenhausen, potem trafił do Buchenwaldu. Po wyzwoleniu, pozostał w Niemczech do 1948 r., pracując jako malarz-scenograf w polskim teatrze dla uchodźców i dając lekcje rysunku.

Do Kanady artysta wyemigrował w 1948 r., z obowiązkiem pracy w fabryce, i równocześnie włączył się w działania artystyczne diaspory polskiej w Toronto. W 1950 r. był współzałożycielem grupy artystycznej Konfraternia Smocza Jama, dla której wykonywał prace malarskie i dekoracyjne do wieczorów poetyckich, imprez okolicznościowych i spektakli teatralnych. Artysta udzielał prywatnych lekcji malarstwa, stając się cenionym przez studentów nauczycielem, zwanym „Maestro”. Dziełem jego są polichromie kościelne m.in.: w St. John Polish National Catolic Church w Toronto, w Tottenham i w Oakville, w Stanach Zjednoczonych: w St. Stanislaus Cathedral w Scranton, w Penna i w Camden.

W 1959 r. Chruścicki zatrudniony został w telewizji CBC, w sekcji dekoracji scenicznych, gdzie stworzył niezliczoną ilość scenografii do sztuk, programów i widowisk telewizyjnych. Jego rysunki i grafiki zdobiły polonijną i kanadyjską prasę. W 1953 r. w Hart House, na wystawie sztuki religijnej, artysta prezentował projekty witraży. W ramach Tygodnia Polskiego, zorganizowanego w Toronto w 1957 r., Chruścicki pokazał swoje prace na zbiorowej wystawie prac polskich artystów. W 1964 r., w SPK w Toronto, artysta miał wystawę indywidualną. Z okazji obchodów Milenium w St. Catharines przygotowano wystawę sztuki polskiej, na której znalazły się prace Chruścickiego.

W Roku Kopernika, przypadającym w 1973 r., artysta namalował cztery portrety astronoma: jeden ofiarował McLaughlin Planetarium w Toronto, drugi Museum Science and Technology w Ottawie, trzeci Lakehead University w Thunder Bay, a czwarty Royal Canadian Astronomical Society w Ottawie. W 1975 r., z okazji otwarcia Sir Nicholas Gallery, przygotowano wystawę polskich malarzy, w tym prac Chruścickiego. W 1977 r., w Toronto Public Library, prezentowana była wystawa 16 Polish-Canadian Artists, w której uczestniczył Chruścicki. W tym samym roku artysta pokazał w Credit Union serię obrazów „Nasze dziedzictwo” - prace o tematyce historycznej: portrety szlachciców i wodzów polskich, pejzaż i polskie dworki.

Na wystawę zbiorową Polonia Jutra - Polonia of Tomorrow, Chruścicki namalował romantyczny olej „Chopin’s Mazurkas”. W 1981 r., artysta ofiarował dwie prace na aukcję dzieł sztuki na pomoc Polsce. W 1983 r., w Credit Union, zaprezentowana została batalistyczna seria „Król Sobieski pod Wiedniem”, zainspirowana rocznicą odsieczy wiedeńskiej. Polish-Canadian Sesquincentennial Art Exhibition, zorganizowana w 1984 r., w której Chruścicki uczestniczył, była okazją do konfrontacji twórczości artystów osiadłych w Kanadzie po wojnie z młodymi artystami-emigrantami „fali solidarnościowej”.

Chruścicki był kontynuatorem na gruncie kanadyjskim polskiej szkoły realizmu historycznego, którą połączył ze znakomitym warsztatem postimpresjonisty. W jego ujęciu portrety polskich bohaterów historycznych czy pejzaże polskie zyskiwały cechy uniwersalności i zachwycały paletą barw zamaszyście kładzionych na płótno. Artysta stworzył cykle obrazów poświęcone Polsce i Polakom: „Tańce polskie”, „Nasze dziedzictwo”, „Kaszuby”, „Polska w obrazach”, „Jan III Sobieski”. Autorstwa Chruścickiego są malowidła ścienne w dwóch polskich domach starości w Toronto: Copernicus Lodge i Wawel Villa oraz w budynku SPK. Rodzinie i przyjaciołom artysty udało się doprowadzić do wydania, po śmierci Chruścickiego, albumu „The Art of Eugene Chruścicki”, w którym, oprócz dokładnej charakterystyki twórczości pióra Andrzeja Pawłowskiego, zgrupowano większość prac malarza.

Praca w katalogu
Eugeniusz Chruścicki, „Chopin’s Mazurkas”, olej pokazany na wystawie Polonia Jutra-Polonia of Tomorrow, w 1978 r., co ważne jest ze względu na mocno polski, a zarazem uniwersalny wydźwięk dzieła. Polski krajobraz - łany zbóż rozciągające się aż po horyzont, błękitne niebo z obłokami. W centralnym punkcie obrazu czarna plama - fortepian i siedzący przy nim Chopin. Instrument i muzyk stanowią całość przez namalowanie ich w jednolitej czarnej tonacji, surrealistycznie, na środku pola. Ta czarna plama fortepianu i Chopina jest znakiem, symbolem muzyki Fryderyka, czerpiącej inspirację z polskiego folkloru, pejzażu i romantycznego ducha. Malarz zestawił ze sobą dwa style - realistycznie namalował pejzaż i konturowo, plakatowo, oddał instrument i muzyka oraz cień ich, kładący się na ziemi. Przez takie zestawienie olej Chruścickiego spełnia rolę plakatu operującego znakiem, który trzeba rozwinąć, gdyż jest wielowarstwowy.