W latach 1937‒1938 trwała budowa gmachu Ubezpieczalni Społecznej w Wilnie na podstawie zwycięskiego projektu konkursowego autorstwa dwóch warszawskich architektów, Stanisława Murczyńskiego (1906‒1974) i Jerzego Sołtana (1913‒2005). Jeden z największych budynków międzywojennego miasta stanął przy reprezentacyjnej ulicy Mickiewicza (ob. Prospekt Giedymina), u zbiegu z ulicą Dąbrowskiego (ob. Jakštasa), w niewielkim oddaleniu od realizowanych w tym czasie obiektów bankowych.

Gmach Ubezpieczalni, założony na rzucie litery L, składa się z głównej części zaplanowanej przy ulicy Mickiewicza oraz bocznego skrzydła od ulicy Dąbrowskiego. Dominująca, pięciokondygnacyjna bryła części głównej została rozwiązana w konwencji monumentalnej z wykorzystaniem elementów typowych dla nurtu funkcjonalistycznego, m.in. zasad określonych przez Le Corbusiera. Strefę parteru wyraźnie wyodrębniono, pokrywając ją rustykowaną okładziną z granitu. Natomiast część od strony ulicy Dąbrowskiego, w której mieściła się strefa wejścia, mocno podcięto i wsparto na słupach. Elewacja od tej strony pełni funkcję fasady, w związku z czym została zaprojektowana w sposób najbardziej wyrazisty: lewą, węższą partię pokryto gładkimi płytami kamiennymi, prawa natomiast ma charakter konstrukcji szkieletowej, w której umieszczono otwory okienne. Obie części fasady zestawiono ze sobą w sposób kontrastowy. W ten sposób zrealizowano ważny w architekturze modernistycznej postulat uzyskiwania efektów plastycznych za pomocą różnych materiałów i faktur.