Po wkroczeniu Rosjan na tereny II Rzeczypospolitej jesienią 1939 r. nastąpiły liczne aresztowania Polaków. Również wielu Borysławian zostało aresztowanych, część z nich przewieziono do innych miejsc z powodu przepełnienia Borysławskiego więzienia. Przed wejściem Niemców w 1941 r. Sowieci zorganizowali ewakuację większości więźniów, a opuszczając Borysław podpalili więzienie z pozostawionymi tam kilkudziesięcioma więźniami. Ciała 45 ofiar, zamordowanych pod koniec czerwca 1941 r. w tutejszym więzieniu, odkryte zostały w piwnicach budynku więzienia po wkroczeniu Niemców do Borysławia. Wśród ofiar było 17 Polaków, których pochowano na cmentarzu na Hukowej Górze w zbiorowej mogile. Ofiary ukraińskie pogrzebano na cmentarzu w Borysławiu-Tustanowicach.

Na mogile Polaków ustawiono duży krzyż, na którym umieszczono tablicę z nazwiskami pochowanych, ale wobec zbliżania się drugiej sowieckiej okupacji w 1944 r. tablicę tę zdjęto i schowano, prawdopodobnie zakopując ją gdzieś w pobliżu. Do czasów obecnych nie udało się jej odnaleźć.

W latach 90. XX w. mogiła była porządkowana przez Borysławian (miejscowych i mieszkających w Polsce). 1.11.1995 r. z inicjatywy tego środowiska na mogile umieszczono tablicę pamiątkową z napisem: „Tu spoczywa Ś.P. 17 Polaków - / ofiary zbrodni NKWD w Borysławiu / 26-28 czerwca 1941 r. / Cześć ich pamięci! / T-wo Zgoda / 1995 r.”.

W 2016 r. z inicjatywy i funduszy władz województwa dolnośląskiego, gdzie po wojnie osiadło wielu Borysławian, na mogile umieszczono dwie granitowe tablice (jedna w języku polskim, a druga w języku ukraińskim) z nazwiskami ofiar.