Jerzy Władysław Franciszek Maria Sołtan herbu Sołtan (1913-200), polski architekt, rzeźbiarz i teoretyk architektury, współpracownik Le Corbusiera. W latach 1931-1935 uczęszczał na Politechnikę Warszawską, od 1935 r. do 1936 r. uczył się w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu, odbył praktykę 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego w Warszawie. W 1938 r. otrzymał stopień podporucznika. Jako dowódca plutonu łączności 3 Pułku Strzelców Konnych brał udział w walkach podczas kampanii wrześniowej. Dostał się do niemieckiej niewoli, gdzie utrzymywał korespondencję z Le Corbusierem, dzięki której po wyjściu na wolność przeniósł się do Francji i realizował projekty z architektem. W 1954 r. nauczał na warszawskim ASP, był współtwórcą Zakładów Artystyczno-Badawczych. W 1959 r. wykładał na Harvardzie, w 1961 r. jako profesor wizytujący, od 1965 r. jako profesor zwyczajny. W latach 1967-1974 został mianowany dziekanem Wydziału Architektury, a w 1975 r. dyrektorem Programu Przestrzennego Kształtowania Miast. W 1979 r. przeszedł na emeryturę. W 2001 r. otrzymał od Politechniki Warszawskiej tytuł doktora honoris causa.Jest kawalerem Orderu Virtuti Militari. Do jego prac należą m.in.: kompleks sportowy Warszawianka, wnętrza dworca Warszawa Śródmieście, bar Wenecja w Warszawie, pawilon polski na Wystawie Światowej w Brukseli (1958).