Kaplica na planie prostokąta z silnie występującym z lica muru węższym i niższym półkolistym prezbiterium, orientowana, na cokole, wzniesiona z nieregularnych ciosów piaskowca, pierwotnie tynkowana, nakryta dachem dwuspadowym. Fasada najprawdopodobniej pierwotnie ujęta pilastrami. Na osi otwór drzwiowy zamknięty łukiem spłaszczonym. W nim pierwotnie dwuskrzydłowe (obecnie jedno-) drewniane drzwi. Szczyt trójkątny zwieńczony figurą św. Barbary (?) oraz być może postaciami aniołów. W polu szczytu płycina po niezachowanej tablicy inskrypcyjnej. W ścianach bocznych nieregularnie umieszczone otwory okienne. W ścianie północnej jeden o wykroju prostokąta, rozglifiony do wewnątrz. W ścianie południowej dwa półkoliste i jeden prostokątny, także rozglifione do wewnątrz. Budowlę obiegał niegdyś gzyms. Dach pierwotnie dwuspadowy, w partii prezbiterium trójspadowy, kryty gontem (obecnie blacha). Wnętrze na planie prostokąta, z silnie izolowanym, ciemnym prezbiterium, nakryte stropem (obecnie nie istnieje). Drewniany ołtarz z retabulum, w którym pierwotnie prezentowano obraz. Ściany i strop dekorowane malowidłami, które powstały w latach 20.–30. XX w. Od wejścia do prezbiterium w iluzjonistycznych ramach odpowiednio po lewej i prawej stronie: dwóch świętych biskupów (św. Wojciech i św. Stanisław?), św. Katarzyna i św. Helena oraz dwóch apostołów (św. Piotr?, św. Paweł?). Nad mensą ołtarzową dwaj klęczący i adorujący aniołowie. Całe prezbiterium obiega fryz z motywem stylizowanych liści winorośli i winnych gron. Na stropie od wejścia do prezbiterium: Ostatnia Wieczerza, aniołowie trzymający krzyż, Trójca Święta (nie istnieją). Pod kaplicą krypta. Nad prezbiterium stryszek (obecnie nie istnieje). Wewnątrz kaplicy na ścianie północnej tuż przy wejściu prostokątna płycina, być może po tablicy inskrypcyjnej.