Kaplica na planie prostokąta, położona na osi zbliżonej do kierunku północ-południe. Budowla wzniesiona z czerwonego, miejscowego piaskowca, na wysokim cokole. Od frontu pierwotnie dorycki portyk czterokolumnowy. Część środkowa fasady zryzalitowana. W niej prostokątny otwór dzrzwiowy ujęty profilowanym białym piaskowcem. Nad nim półkolisty świetlik. Pierwotnie wszystkie ściany obiegał gzyms. Naroża budowli być może pierwotnie zaakcentowane pilastrami. Ściany boczne przeprute dwoma otworami okiennymi o wykroju koła oraz jednym o wykroju prostokąta zamkniętego łukiem pełnym. Elewacja tylna zryzalitowana, z umieszczonym na osi otworem drzwiowym prowadzącym do zakrystii. Nad nim półkolisty świetlik. Na zewnątrz i w środku zachowane nieliczne fragmenty tynku okrywającego pierwotnie całą kaplicę. Na zewnątrz w tynku zaznaczona rustyka. Dach pierwotnie dwuspadowy.

Wnętrze podzielone na dwie nierówne części Pierwsza część większa, zamknięta od północy ścianą ołtarzową. W niej symetryczne pozostałości po otworach drzwiowych prowadzących do zakrystii, z której było wyjście na zewnątrz. Przy zakrystii dwa niewielkie aneksy, z których zapewne można było dostać się na strych. U wejścia do kaplicy widoczne zejście do krypty, gdzie znajdują się pozostałości trumien, w tym trumna dziecka.