Letnia to niewielka miejscowość leżąca 19 km na północny wschód od Drohobycza. Jej pierwszy odnotowany właściciel Andreas de Lethynya pojawia się w tekstach źródłowych już w XV wieku. Z kolei XVI wiek to prawdopodobnie czas władania miejscowością przez potomków wspomnianego Andrzeja, rodziny Letniańskich albo Letyńskich. Pod koniec stulecia wieś została włączona do starostwa drohobyckiego. W południowej części miejscowości istniał klasztor bazyliański. W roku 1648 został zniszczony przez Kozaków, później odnowiony, a po pierwszym rozbiorze polski skasowany.

Przez całe wieki Letnia należała do parafii w Medenicach. Jednak w roku 1928 miejscowi zwrócili się do władz kościelnych o pozwolenie na wystawienie kaplicy, gdyż pragnęli posiadać swój niezależny obiekt sakralny. Mieszkańcy Letni zorganizowali się, nabyli grunt i uzbierali środki na budowę. Jak się z czasem okazało początkowo skromne przedsięwzięcie urosło do nieco bardziej zaawansowanego. Cztery lata później w miejscowości stanął bowiem pełnoprawny kościół.

Niestety budowla została rozebrana wkrótce po II wojnie światowej.

Architektura
Był to obiekt drewniany na betonowej podmurówce o wymiarach 16 x 7 metrów. Składał się z jednej nawy i prawdopodobnie wyodrębnionego prezbiterium. Po jego lewej stronie umieszczono niewielką, prostokątną zakrystię. Elewacje zewnętrzne wypełniono deskami. Dach nad nawą był dwuspadowy, a nad zakrystią pulpitowy. Od strony fasady wyprowadzono kwadratową wieżyczkę zwieńczoną stożkowym hełmem pokrytym blachą.

Na wyposażenie wnętrza składały się najprawdopodobniej m.in.:
• Ołtarz,
• Feretron,
• Sześć chorągwi,
• Ambona,
• Dwa ornaty.