W czasie II wojny światowej na tym cmentarzu chowano żołnierzy 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej i członków samoobrony, którzy polegli w walkach z Niemcami i Ukraińską Powstańczą Armią w różnych miejscowościach na Wołyniu, m.in. w Gruszówce, Horodcu, Janówce, Lublatynie, Nowym Dworze, Osieczniku, Osiekowie, Ośmigowiczach, Oździutyczach, Peresiece Jeziorańskiej, Popowiczach, Rewuszkach, Stanisłówce, Starej Dąbrowie, Szczurzynie, Turopinie, Witomierzu, Woronie, Zadybach, Zasmykach, Zielonej. Znane są 82 nazwiska pochowanych.

Po II wojnie światowej cmentarz uległ dewastacji, później zaś opuszczoną nekropolię porosła roślinność. Na początku lat 90. XX w. środowisko byłych żołnierzy 27. WDP AK, przy bardzo przychylnej postawie miejscowych władz, doprowadziło cmentarz do porządku. Niestety, pochówki żołnierskie na cmentarzu były nie do odszukania i zidentyfikowania. Wobec tego po prawej stronie od wejścia na cmentarz urządzono symboliczną kwaterę żołnierzy AK. Usypano 93 wzgórki mogilne, przy każdym z nich ustawiono prosty krzyż. W miejscu centralnym posadowiono wysoki krzyż i pomnik w kształcie ołtarza, w jego pobliżu postawiono tablicę z nazwiskami pochowanych. Na bramie kwatery umieszczono tablice i emblematy informujące o tym, że jest to miejsce pochówku żołnierzy 27. WDP AK; elementy te zaprojektował artysta plastyk Kazimierz Danilewicz, były żołnierz tej dywizji. Uroczystość poświęcenia cmentarza odbyła się 13 września 1992 r. z udziałem wielu księży i osobistości z Polski i Ukrainy. Cmentarz poświęcił bp Sławoj Leszek Głódź.