Michał Szulc (1769-1812), architekt litewski pochodzenia niemieckiego, przedstawiciel późnego klasycyzmu. W 1788 roku ukończył  Szkołę Główną Wileńską, uzyskując stopień doktora filozofii. Był uczniem Laurynasa Gucevičiusa. Po śmierci Gucevičiisa został mianowany profesorem Wydziału Architektury Uniwersytetu Wileńskiego. Brał udział Insurekcji kościuszkowskiej. Na podstawie jego wykładów na uniwersytecie ukazała się książka „Mowa o architekturze” (1801).  Od 1799 roku projektował, budował i rekonstruował budynki oświatowe Uniwersytetu Wileńskiego. W 1809 roku podczas odbudowy sali gimnastycznej Uniwersytetu Wileńskiego zawalił się strop. Do wypadku doszło także podczas przebudowy kościoła Pijarów na budynek mieszkalny. W związku z wypadkami policja zakazała Schultzowi projektowania i budowy. Został zwolniony ze stanowiska architekta uniwersyteckiego, ale pozostał profesorem architektury. Latem 1812 roku powierzono Schultzowi budowę pawilonu na uroczystą kolację na cześć cesarza Aleksandra. Tuż przed balem pawilon zawalił się. Zszokowany Schultz rzucił się do Wilii i utonął.