Mieczysław Kamieński herbu Ślepowron urodził się 22 lutego 1833 roku we Lwowie jako syn Mikołaja Kamieńskiego i Adaminy z Potockich. Dzieciństwo i młodość spędził we Francji, gdzie dzięki protekcji rodziny Montebello uczęszczał przez cztery lata do szkoły wojskowej w La Flèche. Marzył o dalszej edukacji wojskowej w prestiżowej szkole w Saint-Cyr, jednak ze względu na swoje niefrancuskie pochodzenie nie został do niej przyjęty. Po zakończeniu nauki podjął służbę jako majtek w marynarce i odbył rejsy morskie, docierając m.in. do Boliwii, Chile i Meksyku. Po zakończeniu tego okresu życia przez rok studiował mineralogię w słynnych grotach pod Freibergiem w Saksonii.

W 1859 roku, po wybuchu wojny włosko-austriackiej, Kamieński  zgłosił się na ochotnika do Legii Cudzoziemskiej. Walkę rozpoczął jako szeregowy grenadier. W bitwie pod Magentą, która miała miejsce 4 czerwca 1859 roku, został ciężko ranny w prawe ramię. Przetransportowany do szpitala w Mediolanie, przez trzy miesiące zmagał się z cierpieniem i 2 września 1859 roku zmarł na rękach ojca.

Za odwagę pod Magentą został awansowany do stopnia kaprala i odznaczony medalem za kampanię włoską. Na wniosek generała Montebello otrzymał również Krzyż Legii Honorowej. 

Kamieński pozostawił po sobie wiersze i fragmenty prozy. Rękopisy te przechowywane są w Bibliotece Polskiej w Paryżu. Jego śmierć odbiła się szerokim echem w środowiskach emigracyjnych i europejskiej prasie – pisano o niej w „Gazecie Mediolańskiej”, „Dzienniku Poznańskim” i francuskim „Journal des Débats”. Cyprian Kamil Norwid, w liście do Seweryna Gałęzowskiego z października 1859 roku, stwierdził, że testament Kamieńskiego powinien być publicznie czytany w szkołach jako wzór chrześcijańskich i obywatelskich cnót.

Zgodnie z jego ostatnią wolą, został pochowany na cmentarzu Montmartre w Paryżu, obok innych polskich emigrantów. Uroczysty pogrzeb, który odbył się 30 grudnia 1859 roku po nabożeństwie w kościele Ste-Marie-Madeleine, zgromadził wielu Polaków, Francuzów i Włochów. Nad grobem przemawiali m.in. Jan Ledóchowski oraz Giannone, Włoch z Modeny. Ojciec Kamieńskiego, głęboko poruszony stratą jedynego syna, upamiętnił go książką Mieczysław Kamieński, tué à Magenta, wydaną w 1861 roku w Paryżu, oraz zapiskami zatytułowanymi Krótkie życie, długa boleść i trzymiesięczne konanie syna jedynego.