W barokowych ołtarzach dawnej kaplicy wstawione zostały obrazy Tadeusza Boruty „Pentecoste” [Zesłanie Ducha św.] 275 x 165 cm, Pieta 210 x 165 cm oraz obrazy Aldony Mickiewicz „Tłocznia” 210 x 165 cm, „Namiot spotkania”, „Tempus fugit”.

Krakowscy malarze, stale powracający w swojej twórczości do tematyki religijnej i symboliki chrześcijańskiej, otrzymali zamówienie od szwajcarskiego adwokata Ulricha Meierhansa, realizującego zapis testamentowy anonimowego amerykańskiego milionera przez rewitalizację zaniedbanego klasztoru pobenedyktyńskiego w Monte San Savino, powstałego w XIV w. Opactwo i kościół zostały zdesakralizowane już w 1961 r. Meierhans postanowił założyć w nich ośrodek kultury, z galerią, biblioteką i salą koncertową. Wystrój kaplicy powierzono Borucie i Mickiewicz w 1992 r. Artyści pracowali tam przez pół roku. W 1993 r. obrazy zostały wystawione w Istituto Polacco w Rzymie. Oboje artyści podjęli dialog z dawnym malarstwem i próbę nowoczesnej interpretacji wątków religijnych. Boruta, podobnie jak w wielu swoich innych obrazach, w tradycyjne wielkie tematy ikonografii chrześcijańskiej wprowadził aluzje osobiste, tworząc w ekspresyjnej ekstatycznej formule narrację jak ze współczesnych inscenizacji pasyjnych. Mickiewicz, zwykle trawestująca różne tradycje martwej natury, do tematyki religijnej nie odniosła się tak bezpośrednio. Jej „Tłocznia” stanowi w pierwszym rzędzie obraz konkretnego sprzętu, które można jeszcze zobaczyć we włoskich miasteczkach - skojarzenia chrystologiczne są tu bardzo dyskretne. Malarka odwołała się przy tym do inspiracji freskami Piera della Francesca z pobliskiego Arezzo (zwłaszcza w obrazie „Namiot spotkania” bezpośrednie odniesienie do sceny „Snu Konstantyna”).

Ośrodek, którego realizację przerwała śmierć Meierhansa, został następnie sprzedany, jest obecnie kompleksem hotelowym.