W 1940 roku Wehrmacht utworzył w barakach na skraju poligonu wojskowego w Bergen w Dolnej Saksonii obóz dla jeńców wojennych, początkowo noszący nazwę stalag XI C (311), następnie stalag XI B Zweiglager Bergen-Belsen. Większość osadzonych jeńców stanowili żołnierze sowieccy, ponadto w obozie znaleźli się jeńcy francuscy, belgijscy, włoscy oraz polscy. W październiku 1944 r. do obozu skierowano ok. 1000 oficerów i żołnierzy Armii Krajowej, wśród nich także kobiety-jeńcy wojenni.

Na terenie cmentarza obozowego znajduje się kwatera, w której pochowano ośmiu polskich jeńców wojennych, w tym sześciu o nieznanych personaliach. Miejsce pochówku upamiętnione jest brzozowym krzyżem. Na metalowej tabliczce umieszczono inskrypcję w języku polskim i niemieckim: „Tu spoczywa ośmiu polskich jeńców wojennych / Dr. Stanisław Pobłocki * 14.02.1890 Lina, † 11.01.1942 / Dr. Roman Bilnik, * 28.01.1891 Zawiercie, † 24.01.1942 / Nazwiska sześciu znane tylko Bogu”.

Drugim polskim grobem wojennym na tym cmentarzu jest grób plut. Elżbiety Głazowskiej, ps. Głazowa, uczestniczki Powstania Warszawskiego (101. Kompania, batalion "Bończa"), jeńca wojennego nr XI B 141525, która zmarła w szpitalu obozowym 6.01.1945 roku. Jako jedyna z pochowanych tutaj ofiar posiada indywidualny grób, obramowany i oznaczony płytą z imieniem i nazwiskiem oraz datami życia.

Na cmentarzu spoczywało również 142 żołnierzy włoskich, których szczątki zostały przeniesione w 1958 roku na włoski cmentarz wojenny w Hamburgu-Öjendorf.

Ponadto w masowych, bezimiennych grobach pochowano od 30 000 do 50 000 żołnierzy sowieckich zmarłych z głodu, zimna oraz chorób. Obecnie cmentarz obozowy nosi nazwę sowieckiego cmentarza wojennego i jest częścią kompleksu Miejsca Pamięci Bergen-Belsen (znajduje się w odległości ok. 2 km od terenu dawnego obozu koncentracyjnego).



Opracowała A. Wojda / MKiDN, VI 2025