W paryskim Luwrze można podziwiać portret Fryderyka Chopina autorstwa jednego z najważniejszych przedstawicieli francuskiego romantyzmu, a zarazem bliskiego przyjaciela polskiego kompozytora, Eugène’a Delacroix. Namalowane ok. 1838 r. płótno, o wymiarach zaledwie 38 x 46 cm, jest fragmentem większej kompozycji, która przedstawiała Chopina w towarzystwie jego ukochanej George Sand. Nieukończony obraz pozostał z Delacroix aż do końca jego życia. Okoliczności i data powstania, układ kompozycyjny podwójnego portretu oraz jego dalsze losy wciąż pozostają owiane tajemnicą.

Podział obrazu

Po śmierci Delacroix dzieło przeszło w posiadanie rodziny Duttileux. W 2. połowie XIX w. z obrazu wycięto dwa fragmenty dzieła prawdopodobnie w celu bardziej intratnej sprzedaży. Jeden, przedstawiający portret Chopina, z niegdysiejszej kolekcji pianisty Antoine'a François Marmontela jest prezentowany w Luwrze, drugi zaś, z wizerunkiem George Sand, można oglądać w Muzeum Ordrupgaard w Kopenhadze.

Rekonstrukcja pierwotnej kompozycji

Układ kompozycyjny pierwotnego, nigdy nieukończonego płótna, pozostaje przedmiotem spekulacji: w zbiorach Luwru znajduje się poziomy szkic do obrazu autorstwa Delacroix, natomiast szkic kompozycji wykonany przez Adolphe’a Moreau w 1873 r. sugeruje, że pierwotne wymiary były zbliżone do kwadratu. W pierwotnym zamyśle Chopin miał być usytuowany po prawej stronie przy fortepianie, a George Sand słuchającej jego gry po lewej. Kompozycja obrazu, będąca wariacją na temat popularnych w XIX w. wizerunków kobiet grających przy fortepianie w otoczenu zasłuchanych mężczyzn, które można interpretować w kontekście dyskursu o roli fortepianu jako symbolu miejsca kobiety w ówczesnym społeczeństwie, podobno nie spotkała się z uznaniem Chopina. W rezultacie obraz nigdy nie został ukończony.

Portret Chopina

Co ciekawe, kadr z portretem Chopina spotkałał się w XIX w. z żywym zainteresowaniem publiczności, m.in. podczas wystawy światowej 1878 r. oraz pokazu retrospektywnego dorobku Delacroix w Ecole des Beaux-Arts w 1885 r. W 1907 r. został zakupiony do zbiorów Luwru. Obecnie uznawany jest za najbardziej znany portret malarski polskiego kompozytora.