Tadeusz Drzewicki (1909-1995), urodzony we Lwowie, zmarły w Londynie, polski działacz emigracyjny, minister w rządzie RP na uchodźstwie. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Pełnił funkcję prezesa korporacji Gasconia. Pracował na Wydziale Nauk Ekonomicznych UJK. Był członkiem Stronnictwa Narodowego. W czasie II wojny światowej został aresztowany przez władze sowieckie, opuścił ZSRR z Armią Andersa. Służył w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich, był sekretarzem Komisji Badawczej Ministerstwa Sprawiedliwości z siedzibą w Jerozolimie (od 1942), pracował w Ministerstwie Sprawiedliwości rządu RP na uchodźstwie w Londynie (od 1943). Po wojnie pozostał na emigracji. Związany z Chrześcijańską Demokracją. Był członkiem III i IV Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej (1949–1953), Tymczasowej Rady Jedności Narodowej (1954–1962), zasiadał w Radzie Jedności Narodowej (1962–1971), był członkiem Egzekutywy Zjednoczenia Narodowego (1963–1972), wiceprzewodniczącym Komitetu Wykonawczego tzw. Polskiego Zjednoczenia Narodowego (1972), członkiem Stronnictwa Pracy, członkiem VII i VIII Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej (1983–1991), ministrem bez teki (1983-1990).