Tekla Wołowska (1787-1871), urodzona w Warszawie, polska emigrantka, autorka pierwszego tomu „Historii polskiej” (wyd. L. Martinet, Paryż, 1860).

Wyszła za mąż 17 października 1809 r. za Franciszka Eliasza Wołowskiego, ówczesnego asesora Trybunału Pierwszej Instancji Departamentu Warszawskiego, późniejszego adwokata Sądu Kasacyjnego i radcy stanu (Lipkowski, s. 202, 264; Bart., s. 463). Ślub odbył się w Warszawie, a świadkami byli m.in. Filip Jasiński (kuzyn pana młodego) i Ignacy Lanckoroński (wuj panny młodej).

Po upadku powstania listopadowego wraz z rodziną wyemigrowała do Paryża, gdzie jej dom stał się centrum życia polskiej emigracji. To u Tekli Wołowskiej zatrzymała się Celina Szymanowska przed swoim ślubem z Adamem Mickiewiczem. Wołowscy objęli nad nią opiekę, traktując ją jak własną córkę.

Zmarła 9 maja 1871 r. w Paryżu, w wieku 83 lat, w miejscu zamieszkania przy rue de la Parme 9. Zgłoszenia zgonu dokonali Kazimierz Wołowski (syn zmarłej, lat 57, rentier) i Charles Verceau (dozorca, lat 46). Pochowana 11 maja 1871 r. w 9. okręgu Paryża (Russkij Nekropol, s. 14; Księgi poch. w B.C.).

W pierwszą rocznicę jej śmierci, 8 maja 1872 r., w kościele de la Trinité odbyło się nabożeństwo żałobne, które podpisali m.in. Ludwik Wołowski z żoną, wdowa po Léonie Faucherze, Kazimierz Wołowski, Feliks Wołowski z żoną, Louis Passy z żoną oraz pani Jasieński z dziećmi (ZKwBP).

• Władysław Mickiewicz, „Żywot Adama Mickiewicza”, Poznań 1929, t. 2, s. 315