Władysław Jaszczołt (1883-1962), urodzony w Brześciu nad Bugiem, syn Bolesława, inżyniera floty rosyjskiej i Heleny Prus-Kosteckiej, pianistki. Rozpoczął studia przyrodnicze na Uniwersytecie Warszawskim, z których został wydalony ze względu na udział w strajku szkolnym 1905 roku. Studia kontynuował na Uniwerystecie Jagiellońskim, ale ostetcznie ukończył prawo na Uniwersytecie Moskiewskim w roku 1911. Po studiach zamieszkał w Wilnie, gdzie pracował w kacelarii adwokackiej i angażował się w działalność niepodległościową i oświatową. Był współzałożycielem Towarzystwa Obrony Kresów Wschodnich. W roku 1917 rozpoczął karierę prokuratorską, najpierw w Siedlcach, a potem w Warszawie. W wojnie polsko-bolszewickiej walczył jako ochotnik.Od 1922 roku był naczelnikiem Wydziału Bezpieczeństwa w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, a od roku 1924 dyrektorem departamentu. W latach 1926-1933 został powołany na urząd wojewody łódzkiego, w latach 1933-1935 wileńśkiego, a następnie mianowany ministrem opieki społecznej w latach 1935-1936. W 1941 roku został aresztowany przez NKWD i wywieziony do łagrów. Po uwolnieniu trafił do Armii Andersa, a z nią do Persji i Libanu, gdzie organizował pomoc dla cywilów opuszczających ZSRR i angażował się w tamtejsze życie prawnicze. W roku 1947 wyjechał do Londynu i został członkiem Ligii Niepodległości Polski. Na emigracji kontynuował działalność niepodległościową i oświatową.