Władysław Tomasz Kazimierz Oleszczyński (1807-1866) – polski rzeźbiarz, medalier i grafik. W 1824 roku rozpoczął studia na Oddziale Sztuk Pięknych Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Po roku otrzymał stypendium rządowe, które umożliwiło mu podjęcie edukacji artystycznej we Francji, towarzyszył mu brat Antoni. Jego nauczycielami byli  F. J. Heim (rysunek) i A. L. Dantan (rzeźba), a w latach 1826–1829 w École des Beaux-Arts w Paryżu P. J. David d’Angers (rzeźba) i N. Tiolier (medalierstwo). Podczas studiów wykonał m.in. posąg cesarza Aleksandra I oraz medal Kopernika z okazji odsłonięcia pomnika astronoma w Warszawie. Po powrocie do Warszawy w maju 1830 roku, pracował w mennicy, a następnie wziął udział w powstaniu listopadowym. Po jego upadku udał się na emigrację i przez kolejne 25 lat mieszkał w Paryżu, gdzie stał się czołowym rzeźbiarzem Wielkiej Emigracji. Wykonał wiele pomników i nagrobków reprezentantów polskiej społeczności emigracyjnej, np. Ludwika Michała Paca w Smyrnie, Juliana Ursyna Niemcewicza i Karola Kniaziewicza w Montmorency czy Juliusza Słowackiego na paryskim Montmartre. Tworzył również statuetki portretowe (Niemcewicza czy Mickiewicza), medaliony portretowe w brązie (brata Antoniego, Słowackiego, Mickiewicza) oraz medale (Ludwika Filipa I). Zajmował się także litografiami i miedziorytami, ilustrując polskie wydawnictwa emigracyjne w Paryżu. Tworzył dekoracje, takie jak grupa z patronką parafii dla kościoła St. Marie Madeleine w Paryżu oraz alegoryczne posągi dla mauzoleum Napoleona. W 1856 roku stworzył pomnik Adama Mickiewicza w Poznaniu. Po pewnym czasie wrócił do Polski i osiedlił się w Warszawie, kontynuując pracę rzeźbiarską. Wykonał wiele epitafiów i pomników, w tym dla Jana Pawła Woronicza i Kopernika w Wieńcu. Przeprowadził się w 1857 roku i pracował w kraju. Był także jednym z członków założycieli Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Zmarł w Rzymie w 1865 roku, pracując nad pomnikiem Jana Kochanowskiego. Jego twórczość obejmowała różne materiały, m.in. marmur, glinę, gips i brąz, a także techniki graficzne jak litografia i miedzioryt. Jego wkład do rzeźby jest kluczowy dla polskiego romantyzmu.