Władysław Strzemiński (1893-1952) – polski malarz, teoretyk sztuki oraz pedagog, działający na terenie Imperium Rosyjskiego i II Rzeczypospolitej. Zaliczany do pionierów awangardy konstruktywystycznej w międzywojniu, był autorem teorii unizmu. Przyszedł na świat w zaborze rosyjskim, w Mińsku w rodzinie polskiej. Podczas pełnienia służby wojskowej w trakcji I wojny światowej doznał poważnych obrażeń, wskutek których stracił rękę, nogę oraz widzenie w jednym oku. Po wypadku bardziej zainteresował się sztuką. Po 1918 r. podjął edukację w Szkole Sztuk Pięknych w Moskwie, pełnił rolę asystenta Kazimierza Malewicza w Szkole Sztuk Pięknych w Witebsku. W tym okresie nawiązał kontakty m.in. z Aleksandrem Rodczenką czy Władimirem Tatlinem. Od 1921 lub 1922 r. mieszkał wraz ze świeżo poślubioną Katarzyną Kobro na terenie II Rzeczypospolitej. Należał do członków ugrupowanie „Blok”. Był członkiem założycielem grupy artystycznej „Praesens” oraz „a.r”. Od 1931 r. związany z Łodzią. Był współtwórcą Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi, z której został interdyscyplinarnie zwolniony w 1950 r. z uwagi na poglądy polityczne. Zmarł w zapomnieniu w 1952 r.