W latach 1977-1979 studiował architekturę na Politechnice Gdańskiej. W 1979 r. podjął studia na wydziale rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych) w Gdańsku. Naukę rzeźby zaczął w 1979 r. u profesora Alfreda Wiśniewskiego. Dyplom z rzeźby obronił w 1985 r. u profesora Edwarda Sitka. W pierwszym okresie twórczości posługiwał się tradycyjnymi materiałami takimi jak glina i drewno. W 1986 r. otrzymał dwunastomiesięczne stypendium Ministra Kultury i Sztuki. Z Polski wyjechał w 1989 r. i spędził dwa lata w Norwegii, biorąc udział w wystawach grupowych organizowanych przez tamtejsze galerie.

Od 1991 r. artysta mieszka w Toronto. Na początku lat 90. pracując zarobkowo w fabryce metalurgicznej, poznał technologię obróbki metali, co skierowało jego zainteresowania w stronę rzeźby w metalu. W ramach pracy projektował meble i sam wykonywał ich prototypy, nocami tworzył swoje projekty w kuźni fabryki. Biczysko przyznaje, że doznał olśnienia, odkrywając dla siebie ten wdzięczny i wymagający materiał. W 1992 r. po raz pierwszy zaprezentował swoje nowe prace w kanadyjskich galeriach, co pozwoliło mu wejść na tamtejszy rynek sztuki. Artysta powołał do życia grupę Oktagon, a w 1994 r. otrzymał „Exhibition Grant” z Toronto Arts Council. Zaczął współpracę z kanadyjską galerią Scheider and Associated Gallery.

Artysta wraz z żoną, Anną Biczysko, powołali do życia organizację Canadian Polish Art Initiatives. W 2006 r. zorganizowana została pierwsza wystawa organizacji. W ramach jej działalności zorganizowano ponad dziesięć wystaw połączonych z targami sztuki - The Sunnyside Beach Juried Art Show&Sale.

W nowe milenium Wojtek Biczysko wszedł z ukształtowanym stylem. Jest to rzeźba dość minimalistyczna, realizowana prawie wyłącznie w metalu. Tematyka oscyluje głównie wokół postaci ludzkiej, czasem pojawiają się motywy zwierząt i drzew. Posługując się językiem rzeźby, który jest starszą formą komunikacji niż pismo, Biczysko tworzy lapidarne historie inspirowane mitologią różnych kultur. Przez następne dziesięć lat zrealizował szereg rzeźb rozwijając nowy styl i poszukując nowego terytorium dla swoich prac. Obok rzeźby narracyjnej pojawiły się prace abstrakcyjne. Jeżeli portretują coś, są to raczej idee albo zjawiska, odwołują się do form geometrycznych i do gry światła i cienia.

W 2014 r. artysta uczestniczył w wystawie „Heritage Day” w Royal Ontario Museum. W 2015 r. w Nowym Jorku wziął udział w ArtHampton - targach sztuki we współpracy ze Studio 21. W 2005 r. rzeźba Biczysko otrzymała drugą nagrodę na Washington Square Outdoor Art Exhibition w Nowym Jorku. W 2009 r. rzeźba artysty „Wings of Possibility” zakupiona przez Kongres Polonii Kanadyjskiej ofiarowana została premierowi Kanady Stephenowi Harperowi, po czym umieszczona została w 2011 r. w Museum of Civilization w Ottawie.

Prace artysty znajdują się w przestrzeni publicznej Toronto: główna siedziba Toronto Hydro, ogród Woodland Heights, Newport Beach Condominium na Lake Shore Blvd. w Toronto, Roots Canada, Edmonton. Rzeźba „Feniks”, zakupiona od artysty przez Festiwal Filmowy w Toronto, w latach 1999 do 2003, była nagrodą wręczaną na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W 2010-2011 r. artysta otrzymał stypendium Marszałka Województwa Pomorskiego na projekt „Gryf Wodny” - z pogranicza muzyki, dźwięku, rzeźby i teatru, realizowany we współpracy z muzykiem Olgierdem Walickim.

Artysta w latach 2012-2013 współpracował z Oeno Gallery w Prince Edward County i zorganizował wystawę plenerową. W 2013 r., w ramach współpracy ze Studio 21, przygotował wystawę „Short Stories in Steel”. W 2016 r. Biczysko zaprezentował wystawę „New Works” w Harbour Gallery, Mississauga. W latach 2017-2018 miał wystawy w The Oeno Gallery w Prince Edward County. W 2018 i 2019 r. artysta brał udział w wystawach grupowych w McMichael Art Gallery w Kleinbourg/Ontario. W 2020 r. otrzymał stypendium z Ontario Art Council na projekt artystyczno-edukacyjny angażujący dźwięk w działania plastyczne. Obecnie artysta pracuje nad projektem pomnika poświęconego polskim lotnikom walczącym w drugiej wojnie światowej.

Rzeźby artysty znajdują się w przestrzeni publicznej m.in. Toronto, Edmonton, Halifax, Trójmiasta. Rzeźby Wojtka Biczysko w kolekcjach prywatnych są w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Holandii, Monako, Norwegii, Francji, Szwajcarii, Szwecji i w Polsce.

Wybrane wystawy: Roundup, Open Studio Concept, 1991; Canadian Art by Polish Artists, City Hall Toronto, 1992; World Trade Centre, Toronto, 1993; Solo exhibition, Schneider and Ass. Gallery Ltd, Toronto, 1995; Two man exhibition, Gallery 7, Toronto, 1996; Edward Day Gallery, Kingston; Two man exhibition, Gallery 7, Toronto; Solo exhibition, MEG Gallery, Toronto - 1998; Art on the Lake, Summer Festival, Toronto, 2001; Encore - Tapestry of Masters, Niagara on the Lake, 2003; Washington Square Outdoor Art Exhibition, Nowy Jork, 2005; Studio 21, Halifax, 2006; Contemporary Polish Art in Private Collections, Gallery 1313, Toronto 2007; New Works, Harbour Gallery, Mississauga; Universal Imagination, Samuel J. Zacks Gallery, Toronto - 2009.

Wybrane wystawy z żoną: Canadian Polish Art Initiatives: The Kiwi Sculpture Garden Project, Perth/Ontario, 2008; 2009-2013 - The Sunnyside Beach Juried Art Show, Toronto; Ozzy by Wojtek&Ania Biczysko, Edward Day Gallery, Toronto, 2014; From Here to There, Edward Day Gallery, Toronto, 2014.

Praca w katalogu
Wojciech Biczysko, rzeźba „Łódź Charona”, stal węglowa i stal nierdzewna, 70 x 150 cm. Łodzie, tworzone w mniejszej i większej skali, stały się charakterystyczną figurą w twórczości Wojtka Biczysko. Te minimalistyczne rzeźby odwoływały się do tematyki mitologicznej, przywodziły na myśl swoim smukłym kształtem przedstwienia łodzi na wazach greckich. Rzeźba „Łódź Charona” łączy w sobie solidność kadłuba łodzi z lekkością i precyzją szczegółów, jakimi są postaci i żagle. Artysta przy okazji wernisaży często prezentował rzeźby - łodzie płonące, co stwarzało dodatkow wrażenie ruchu i światła.