Obóz leśny (nazwany powszechnie po niemiecku Waldlager) był jednym z 6 podobozów, wchodzących w skład zespołu łagrów nr 270 Borowicze, założonego przez NKWD w 1941 r. Oznaczony był numerem 16. Spełniał rolę tzw. OK czyli ozdrowitielnego komanda, do którego kierowano ludzi starszych, z trzecią kategorią zdrowia i wycieńczonych pracą w kopalniach węgla kamiennego. Przebywali tu głownie jeńcy niemieccy. Pod względem warunków bytowania obóz ten uznawany był za najłagodniejszy spośród wszystkich podlegających zarządowi zespołu łagrów nr 270. W 1945 r., poczynając od wczesnej wiosny, do obozu leśnego przeniesiono w kilku grupach ok. 500 Polaków, przebywających dotychczas w obozach w Jogle i Szybotowie, a także część niezdolnych do pracy w obozie w Ustie i obozie miejskim w Borowiczach. Polacy pracowali tu przy wyrębie lasu i spławie drzewa oraz w najliczniejszych grupach - przy pracach polnych w kołchozach. W grudniu 1945 r. przeprowadzono selekcję jeńców – podzielono ich na dwie kategorie: powracających do kraju i pozostających nadal w obozach.
Na cmentarzu tego podobozu pochowano 25 Polaków zmarłych w Waldlagerze. Cmentarz jest położony w północno-wschodniej części wsi, po prawej stronie rzeki Msty. We wrześniu 1994 r. w ramach uroczystości w Borowiczach miejsce pochówku Polaków zostało oznaczone drewnianym krzyżem. Otoczenie krzyża wyłożono płytami chodnikowymi, a na pobliskim drzewie przybito tabliczkę z napisem w języku rosyjskim: „ЗДЕС ПОКОЯТСЯ ПОЛЬСКИЕ СОЛДАТЫ ЖЕРТВЫ ГИТЛЕРИЗМА СКОНЧАВШИЕСЯ В ПЛЕНУ У НАС ОДНА ЗЕМЛЯ СКЛОНИТЕ ГОЛОВЫ ПЕРЕД МОГИЛОЙ ПРОСТЫХ СМЕРТНЫХ”. W tłumaczeniu na język polski napis brzmi: „Tu spoczywają polscy żołnierze, ofiary Hitlera, którzy zginęli w niewoli. Mamy jedna ziemię. Skłoń głowę przed mogiłą zwykłych śmiertelników”.

Opracowała T. Zachara / MKiDN, VIII 2025