Kaplica pw. św. Weroniki i dom filialny ss. felicjanek w Bełzie - rzymskokatolicka placówka o charakterze zakonnym i oświatowym, prowadzona przez ss. felicjanki, funkcjonująca w Bełzie w latach 1867-1951.

Historia
Felicjanki do Bełza zostały sprowadzone w roku 1867, w związku z podzieleniem przez radę miejską szkoły na placówkę męska i żeńską. Zakonnice zostały przewidziane jako prowadzące szkołę dla dziewcząt, a siedziba w Bełzie była drugą, po domu we Lwowie, siedzibą zakonnic w prowincji.

Budowę budynku szkoły wraz z domem zakonnym mieszczącym kaplicę rozpoczęto w roku 1877, na terenie podarowanym zakonnicom, a ukończono w roku 1879. Stary budynek szkoły zaadaptowano na dom zakonny i dobudowano do niego kaplicę. W 1909 r. siostry przejęły pod swoją opiekę także nowo wybudowaną Ochronkę dla Dzieci pw. bł. Jakuba Strepy w Bełzie, która funkcjonowała do roku 1935.

Nowy budynek sześcioklasowej szkoły zbudowano w latach 1911-1914.

Podczas II wojny światowej Bełz pozostawał pod okupacją niemiecką, a w kwietniu 1945 r., w związku z atakami UPA, felicjanki zmuszone zostały do wyjazdu do głównego domu prowincjalnego we Lwowie, a do Bełza powróciły dopiero po kilku miesiącach. W latach 1945-1951 siostry otworzyły w Bełzie gimnazjum krawieckie, które było jedyną w tym czasie szkołą o profilu zawodowym na tym obszarze. Po korekcie granic w 1951 r. felicjanki wyjechały na teren obecnej Polski, a władze sowieckiej Ukrainy użytkowały dawną szkołę jako szpital, kaplicę zaś jako skład. Obie części przebudowano, dodając m.in. wtórnie nadbudowane piętro nad częścią klasztorną, kaplicę przedzielono na dwie kondygnacje.

Architektura
Zabudowania felicjanek składały się z trzech części, ustawionych w stosunku do siebie w jednej linii: z dwupiętrowego budynku szkoły oraz z przylegającej do niego od północy kaplicy, do której od drugiej strony dostawiony był piętrowy budynek klasztoru. Elewacje szkoły i klasztoru nie miały podziałów architektonicznych. Elewacja kaplicy ujęta była podziałem ramowym, zwieńczona szczytem o wklęsłych bokach i trójkątnym przyczółkiem. W ścianie kaplicy znajdowały się dwa duże prostokątne, zamknięte półkoliście okna, nad którymi znajdował się owalny otwór okienny. Na dachu kaplicy umieszczona była strzelista wieżyczka na sygnaturkę. Pierwotnie w kaplicy znajdował się neobarokowy drewniany ołtarz z wizerunkiem Matki Boskiej z Dzieciątkiem w głównym polu. Został zniszczony po zamknięciu kaplicy przez władze sowieckie. Obecnie kompleks byłych zabudowań felicjanek pozostaje opuszczony i jest w ruinie.