Zarys historyczny

Biskowice leżą w zachodniej Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie samborskim. Najstarsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1375 roku.

Początkowo wieś podlegała pod parafię w Samborze. Jednak pod koniec XVIII wieku stała się jedną z największych miejscowości w regionie, w większości zamieszkaną przez ludność polską wyznania rzymskokatolickiego. Wówczas to zrodziła się idea utworzenia niezależnej fary na miejscu. Dodatkowo wzmocniona ona była szerzej zakrojonym planem związanym z kompleksową rozbudową sieci parafialnej w diecezji przemyskiej, zainicjowanej przez biskupa Antoniego Wacława Betańskiego. Niestety, koncepcja ta nie doszła do realizacji przez wzgląd na brak odpowiednich środków finansowych.

Do idei niezależnej jednostki duszpasterskiej oraz pełnoprawnego obiektu sakralnego na terenie Biskowic wrócono pod koniec XIX stulecia. Kilka lat później uruchomiono szerszy plan rozbudowy sieci far w regionie, podobny do idei sprzed ponad wieku. Obiekt gotowy był w roku 1907. Placówkę utworzono w miejscowości w roku 1913.

W roku 1915 austriacka armia zarekwirowała dzwony. Nowe nabyto dopiero w latach 1919-1924. Przygotowując się do erekcji pełnoprawnej parafii, przeprowadzono również gruntowny remont obiektu. Kolejne prace miały miejsce w latach trzydziestych i związane były m.in. z naprawami szkód po wichurze, która zerwała dach w roku 1930.

Fara, mimo historycznych zmian, funkcjonowała do połowy lat pięćdziesiątych XX wieku. Jednak w latach 1956-1958 wysiedlono większość polskich mieszkańców i kościół został zamknięty. Część wyposażenia udało się uratować. Niestety, ostateczny jego los, nie jest znany. Polskie rodziny, które zostały na miejscu, w roku 1990 doprowadziły do ponownego utworzenia parafii rzymskokatolickiej.

Architektura

Obiekt znajduje się w centrum wsi, na niewielkim pagórku, w bezpośrednim sąsiedztwie cerkwi prawosławnej. Kościół ustawiono na kamiennym cokole i wymurowano z cegły. Został wzniesiony na planie krzyża z trójprzęsłową nawą i nieco węższą oraz niższą częścią ołtarzową, którą zamknięto trójbocznie i skierowano na południowy wschód. Po bokach prezbiterium znajdują się prostokątne aneksy mieszczące zakrystię oraz skarbiec. Do północno-zachodniej elewacji obiektu przylega prostokątny przedsionek.

Artykulacja ścian zewnętrznych została przeprowadzona za pomocą lizen, wspartych na niskim cokole. Od góry dźwigają one pseudobelkowanie. W szczycie elewacji północno-zachodniej nawy umieszczona została konchowa nisza. Nad nią znajduje się koliste okno. Wejście do obiektu znajduje się w ścianie frontowej przedsionka. Ujęte zostało pilastrami toskańskimi. Nad wszystkimi częściami, oprócz apsydy znajdują się dachy dwuspadowe. Ten ostatni moduł przykryto dachem wielopołaciowym. Pierwotnie wszystkie przykryte zostały dachówką. Współcześnie (poza apsydą) dachy pokryte są blacho-dachówką.

Ściany części ołtarzowej nie posiadają artykulacji. Arkada tęczowa została podkreślona wydatną listwą. W ścianach nawy zastosowano pilastry toskańskie. Prezbiterium nakryto sklepieniami żaglastymi, które oddzielają szerokie gurty. W nawie znajdują się sklepienia kolebkowe z lunetami na gurtach. W pozostałych częściach zastosowano sklepienia kolebkowe. Dziś wszystkie sklepienia są betonowe. W obiekcie dominują okna prostokątne, zamknięte półkoliście. W aneksach zastosowano okna prostokątne.

Chór muzyczny wbudowany został w pierwsze przęsło nawy oraz wsparty na dwóch kwadratowych filarach i dwóch filarach przyściennych. Pomiędzy nimi rozpięto półkoliste arkady.

Piotr Krasny w swoim opracowaniu na temat obiektu określa jego stan jako dobry. Prace restauracyjne przeprowadzone w latach dziewięćdziesiątych XX wieku nie wiązały się z większymi zmianami w strukturze budowli. Wyjątek stanowią betonowe sklepienia zaaplikowane w miejsce pierwotnych pseudosklepień drewnianych. Autor zwraca jednak uwagę na przekształcenie XVIII wiecznej struktury ołtarza głównego, które miało miejsce w latach trzydziestych XX wieku i określa ją jako nieudaną.

Nazwa: Kościół parafialny pw. Św. Jana Chrzciciela w Biskowicach

Nazwa funkcjonująca obecnie: j.w.

Dział: architektura

Lokalizacja: Ukraina, obwód: samborski, miejscowość: Biskowice

Autor: Nieznany

Data powstania: 1907 r./Konsekracja 1913 r.

Dane techniczne: Obiekt murowany, otynkowany