Na cmentarzu w Kijowie-Darnicy zostało pochowanych ponad 40 żołnierzy I Samodzielnego Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej, utworzonego w lipcu 1943 r. w Sielcach. W nocy z 7/8 kwietnia 1944 r. transport dywizjonu, oczekujący na stacji kolejowej Kijów-Darnica na przejazd na drugą stronę Dniepru, został zaatakowany przez lotnictwo niemieckie. Podczas obrony transportu poległo 49 Polaków (1 oficer i 48 żołnierzy), a 68 zostało rannych; dywizjon zestrzelił 3 samoloty Luftwaffe.

Początkowo polegli zostali pochowani we wspólnej mogile - w głębokim leju po wybuchu bomby. Na usypanym z ziemi kopcu ustawiono krzyż, do którego przybito tabliczkę z nazwiskami poległych. W 1954 r. ekshumowano zwłoki i przeniesiono je na cmentarz. Początkowo mogiły polskie były bezimienne, nazwiska polskie pojawiły się na cmentarzu po 1971 r. W 1984 r. kwatera została przebudowana - obecnie składa się z dwóch rzędów mogił, każdy rząd jest ogrodzony niskim metalowym ażurowym płotkiem w kolorze białym. W ogrodzonych polach grobowych stoją pionowe obeliski z czarnego marmuru, zwieńczone białymi wazami. Na obeliskach są wyryte białe napisy w języku rosyjskim. W jednym z tych pól grobowych znajdują się dwie poziome płyty z czarnego marmuru, na których umieszczono polskie orły oraz nazwiska poległych żołnierzy. Obok umieszczono płytę z krzyżem Virtuti Militari i znakiem armii radzieckiej oraz z dwiema tablicami ku czci poległych żołnierzy (jedna tablica po polsku, druga po rosyjsku). Inskrypcja głosi: „Żołnierzom I Armii WP / poległym w walkach z najeźdźcą faszystowskim w 1944 r. / od Kijowskiego Urzędu Miejskiego 1954 rok”.

Napis na tablicy dwujęzycznej, przy krzyżu VM brzmi: „Wieczna chwała bohaterom / żołnierzom Armii Radzieckiej / i Wojska Polskiego, którzy / zginęli w latach wielkiej / wojny Ojczyźnianej 1941-1945”.

Na płytach wyryto 43 znane nazwiska polskich żołnierzy.