W podwójnym numerze 11-12 w kilku tekstach opisany jest szczegółowo Łuck, jego historia, a także najbardziej znane zabytki, z łuckim zamkiem Lubarta na czele. Przypomniana jest dokładnie historia tej budowli, tekst zaś opatrzony jest fotografiami także z lotu ptaka. W kolejnych artykułach znajdziemy m.in. wspomnienia z pobytu J. Piłsudskiego w Łucku, a także teksty botaniczne czy geograficzne związane z tą miejscowością i okolicą (Źródło: „Ziemia. Tygodnik Krajoznawczy Ilustrowany” Warszawa 1937, nr 11-12, za: Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa).

Uwspółcześniony odczyt tekstu

Zamek Lubarta w Łucku.

Gdy przyjechałem do Łucka w końcu maja 1816, minęło lat trzydzieści, jakem to miasto odwiedzał. Nie było ono wtenczas świetnością swoją uderzającym, lecz przynajmniej świątnice Pańskie całe, byli mieszczanie nieciemiężeni w posiadaniu własnych swych domów. Dziś pożary, opiewrzy i równie mszczące szpitale i pobyty wojenne, do zupełnego upadku je przywiodły. Nie powstały jeszcze i z popiołów przedmieścia, bo któż budować będzie, gdy dom jego kto inny zabiera? Po tylu pożarach domy w tynku pokryte - nocą. 

Oprócz katedry, po pożarze w 1781 przeniesionej do jezuitów, wszystkie prawie zniszczone kościoły. Zapuszczony od kwaterujących w roku 1803 ogień do klasztoru Dominikanów spalił go całkiem z kosztowną biblioteką. Założony szpital wojskowy w klasztorze Bonifratrów, zniszczywszy go całkiem, przeniósł się do Karmelitów, zniszczywszy Karmelitów, przeniósł się do Trynitarzy; stamtąd zamyślał przenieść się do Młynowa, pysznego gmachu pani Uhodykiewiczowej. A tak ogromne wydziały, utrzymywane dla obrony kraju, na czasie pokoju niszczą pracę, starania pokoleń całych, i robi wiek jeden, poczynione przez wiek drugi dzieła, do natchnienia, do ulepszenia podawał, poda je zaczęte przez wiek drugi do dokonania ruiny. 

Czego by gorszego nieprzerwana wojna i nieprzyjaciel uczynić mogły! Miasto tak jest całkiem kwaterunkami zajęte, iż sądy ziemskie i grodzkie u Żydów w karczmie odprawiają się. Wysokie wały otaczające niegdyś miasto, dużo osypane, w wielu miejscach poprzerywane, stoją jednakże pięknego zamku obwodowe ściany z trzema wieżami, dzieło Świdrygiełły, acz po piękności murowania można by je ważąc za dzieło Kazimierza Wielkiego. W pośrodku widać jeszcze zkatki murów dawnego kościoła. W jednej z wież przechowują się dotąd archiwa ziemskie i grodzkie