Maria Skłodowska-Curie (1867-1934), urodzona w Warszawie, córka Władysława i Bronisławy Boguskiej. Od początków edukacji była zdolną uczennicą. W wieku lat szesnastu na tyfus zmarła jej mama i siostra. Te wydarzenia wstrząsneły młodą Marią i przyczyniły się do zostania ateistką i pogłębienia wiary w słuszność i podniosłość nauki. Na młodą Marię duży wpływ wywarły również idee pozytywistyczne, z którymi zapoznała ją i jej dwie siostry Bronię i Helenę, Bronisława Piasecka, nauczycielka. Maria w 1891 roku wyprowadziła się do Paryża, idąc w ślady za swoją siostrą Bronisławą. Tam, podjęła naukę matematyki i fizyki na Sorbonie. Wówczas uczęszczała również do teatru, by uczyć się aktorstwa. W 1893 r. otrzymała licencjat z fizyki i matematyki. W 1897 r. Maria podjęła się badań nad promieniowaniem wytwarzanym przez sole uranu. W trakcie badań dołączył do nich, mąż badaczki, także naukowiec Pierre Curie. W ciągu badań udało im się wyodrębnić nieznany dotychczas pierwiastek chemiczny, który na cześć Polski nazwano Polonem. Za to odkrycie otrzymali wiele nagród i znaczące uznanie w świecie naukowym. W 1903 r. Maria i Pierre Curie otrzymali wspólnie z Becquerelem Nagrodę Nobla z fizyki. W 1906 r. Skłodowska zaczęła prowadzić wykłady na Sorbonie, stając się pierwszą kobietą profesorem w historii tego uniwersytetu. Zastąpiła tam swojego zmarłego wcześniej męża. Bardzo przeżyła tę stratę, poświęcając się całkowicie pracy. W 1911 roku Maria nie została przyjęta do Francuskiej Akademii Nauk z powodu dyskryminacji ze względu na płeć. Była już wówczas laureatką nagrody Nobla, trzykrotną laureatką Akademii Nauk w Paryżu, posiadała doktoraty honorowe uniwersytetów m.in. w Edynburgu, Genewie, Manchesterze, była również członkiem Akademii Nauk w Petersburgu, Bolonii, Pradze, członkiem Akademii Umiejętności w Krakowie. 7 listopada 1911 r. Maria otrzymała drugą nagrodę Nobla, z dziedziny chemii za odkrycie polonu i radu. Na cześć Mari Skłodowskiej-Curie powstały liczne filmy, sztuki teatralne, pomniki, znaczki, monety.