Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W czasie wojny wywieziona do Rosji, po ogłoszeniu amnestii znalazła się w Libanie. Podjęła studia w bejruckiej Akademii Sztuk Pięknych (L’Academie Libanaise des Beaux-Arts), gdzie poznała przyszłego męża, Zygmunta Sygilillę-Mazura. W 1949 r., wraz z mężem wyemigrowała do Kanady. W latach 1952-1956 uczyła historii sztuki w szkołach w Montrealu i Ottawie.

Pierwszą wystawą artystki była Exhibition of Polish Artists in Exile Residing In Canada, zbiorowa prezentacja prac artystów polskich w Montreal Museum of Fine Arts, w listopadzie 1950 r. Strawińska-Mazur pokazała dwa oleje (ulotka z wystawy). W 1951 r. na Wystawie Sztuki Słowiańskiej, zorganizowanej w Centrum Słowiańskim na Montreal University, prezentowane były prace artystki. W 1954 r., w Redpath Museum na McGill University w przygotowanej wystawie artystów polskich - Polish Art Exhibition, artystka prezentowała cztery oleje i pięć prac ceramicznych. Również w 1954 r., z okazji 3 Maja, artystka wzięła udział w zbiorowej wystawie przygotowanej w witrynie okna sklepu Eaton.

Od 1955 r. Maria Strawińska-Mazur była członkiem Polskiego Klubu Zdobniczego (inaczej: Polski Klub Rzemiosła Artystycznego). Powstał on przy Stowarzyszeniu Techników, w celu zainteresowania społeczeństwa kanadyjskiego polską sztuką dekoracyjną. W 1959 r. Polski Klub Zdobniczy wraz z Polish Students Club zorganizował na McGill University wystawę polskiego malarstwa i rzemiosła artystycznego, w której artystka wzięła udział. Jest to ostatnia odnotowana w źródłach wystawa Marii Strawińskiej-Mazur, która w latach 60. i 70. zniknęła z życia artystycznego Montrealu.

Praca w katalogu
Maria Strawińska-Mazur, „Orientalna kobieta”, tłoczone aluminium, galeria internetowa Jamesa Halperin - www.jhalpe.com
Praca znalazła się zapewne wśród prac Zygmunta Sygililli-Mazura wystawionych po jego śmierci na aukcję sztuki. Praca przedstawia kobietę trzymającą kosz owoców na głowie, za nią stoi osiołek i w tle widoczne są dwa drzewa. Wygięta postać kobieca wprowadza ruch do kompozycji. Podłużne pasy złoto-zielone stanowią tło tej orientalizującej kompozycji, deformacją postaci nawiązującą do ekspresjonizmu.