Maria Litauer studiowała od 1917 r. na Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Stanisława Lentza. Od 1920 r. uczyła się w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Wojciecha Weissa, którego do końca życia uważała za swego mistrza. Edukację artystyczną kontynuowała w Berlinie. Po powrocie do kraju podjęła studia w pracowni Tadeusza Pruszkowskiego. Dyplom otrzymała w 1938 r. na podstawie zestawu kompozycji pejzażowych.

Artystka należała do środowiska skupionego wokół Instytutu Propagandy Sztuki, współtworzyła grupę KOLOR. Wzięła udział we Wszechświatowej Wystawie Stulecie Postępu, w Chicago, w 1934 r., w Międzynarodowej Wystawie Kobiecej w Bukareszcie, w 1935 r. otrzymała Srebrny Medal na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Współczesnej w Brukseli. Aresztowana w 1939 r., wraz z mężem, Romanem Schneiderem (wykładowcą sztuki użytkowej w przedwojennej warszawskiej ASP), wywieziona do łagru w Mariańsku koło Nowosybirska, po ogłoszeniu amnestii wydostała się z Sowietów z armią Andersa. Przebywała w Iranie, gdzie wspólnie z Romanem Schneiderem założyli Polską Wytwórnię Artystyczną. Lata 1945-1949 artystka spędziła z mężem w Bejrucie, gdzie specjalizowała się w okazyjnych zamówieniach, uczyła malarstwa, uczestniczyła w wystawach, między innymi w Muzeum Sztuki i w Centre des Etudes Superieures. Schneiderowie starali się o emigrację do Anglii, ale nie otrzymawszy zezwolenia, w 1950 r. przyjechali do Kanady.

Przez rok Mary uczyła malarstwa w Acadia University w Wolfeville w Nowej Szkocji. Po osiedleniu się w Toronto, w 1951 r., uczyła w letniej szkole Magog Centre, gdzie również pełniła funkcję dyrektora. W 1963 r. Schneiderowie, z grupą artystów, założyli Schneiders School of Fine Arts w Actinolite/Ontario, letni ośrodek kształcenia, cieszący się dużym zainteresowaniem adeptów sztuki w różnym wieku i z różnych krajów, jak i uznaniem i poparciem finansowym władz. „Zgłoszeń jest tu dużo, że kurs malarstwa i ceramiki trwać będzie całe lato. Uroczystość otwarcia odbyła się na dużą skalę. Zjechało 500 osób, a otwarcia dokonał ontaryjski minister turystyki i informacji” („Nowa szkoła pp. Schneiderów”, „Związkowiec”).

Obok zaangażowania w działalność pedagogiczną, Mary należała do artystów polskich najczęściej wystawiających w galeriach kanadyjskich, jak również była aktywna w środowisku polonijnym. W 1952 r. w Toronto, w domu towarowym Eaton, dwie polskie artystki -Mary Schneider i baronowa Anna Romer, pokazały swoje prace. W 1953 r. w Toronto, w ramach Canadian National Exhibition (CNE) zorganizowano wystawę „Poles in Canada”, gdzie prezentowane były prace Mary Schneider. Malowany w Bejrucie obraz „Liban” artystka ofiarowała na rzecz Opieki Społecznej przy KPK w Toronto. W 1956 r. w Memorial Gardens w Toronto odbyła się wspólna wystawa małżonków Schneiderów. W 1958 r. w Toronto miała miejsce doroczna wystawa towarzystwa Colour and Form Artists’ Society, którego Mary była sekretarzem i od założenia, w 1951 r., uczestniczyła w jego wystawach.

W 1960 r., w polskim Klubie Literacko-Artystycznym, obchodzono wielokrotny jubileusz Mary i Romana Schneiderów: 25-lecie ślubu, 50-lecie pracy Romana Schneidera i 30-lecie pracy Mary. W 1961 r. w Toronto Public Library pokazano 40 rysunków Mary - stara architektura Toronto mistrzowsko oddana przez artystkę ołówkiem i tuszem. W 1964 r. w Art Education Center odbyła się wystawa prac małżeństwa Schneiderów. Mary pokazała oleje, akwarele, rysunki i monotypy, których głównym tematem była natura i krajobraz kanadyjski, zaś Roman prezentował ceramikę. Kolejną wspólną wystawą była prezentacja w 1967 r., w Pollock Gallery, gdzie Roman pokazał ceramikę, a Mary akwarele, świetliste, kolorystycznie wysmakowane: „słońce na jej akwarelach grzeje, a woda nabiera życia” - napisał poetycko Wacław Iwaniuk („Związkowiec”).

Na 100-lecie Kanady Mary Schneider wręczyła merowi miasta „Portfolio Toronto”, dwanaście grafik umieszczonych w ozdobnej tece, inspirowanych zabytkową architekturą miasta. W 1969 r. Schneiderowie, za ich zasługi dla kultury polskiej i społeczności polonijnej, odznaczeni zostali przez rząd RP na uchodźctwie Złotym Krzyżem Zasługi.

Artystka dużo podróżowała: do Izraela, Włoch, Meksyku, wszędzie szkicując i malując akwarele. Tematem była zarówno architektura zwiedzanych miejsc, jak i pejzaż. W 1970 r., w Pollock Gallery, malarka pokazała akwarele powstałe w Meksyku, w 1971 r. prezentowała szkice powstałe w czasie podróży do Rzymu i Jerozolimy, zaś w 1972 r. - 52 akwarele ze wszystkich podróży artystki, co stworzyło malarski diariusz podróży, zachwycający wrażliwością i doskonałością operowania kolorem, przyjęty entuzjastycznie przez krytyków kanadyjskich. Wystawa prac z podróży powtórzona została w galeriach w Cobourg i Peterborough.

W ramach festiwalu sztuki, sygnowanego przez Toronto Public Library w 1977 r., zorganizowano wystawę - 16 Polish-Canadian Artists - okazję konfrontacji artystów różnych generacji. Mary Schneider wystawiła kwiatowy motyw „Trillium”. W katalogu wystawy znalazła się pochlebna ocena twórczości artystki (pióra Juliusa Marosan), podkreślająca mistrzostwo w operowaniu kolorem, lekkość i zwinność kreski, realistyczne i poetyckie podejście do rzeczywistości.

Prace artystki wzięły udział w wystawie Polonia Jutra - Polonia of Tomorrow, zorganizowanej w 1978 r. przez KPK w Toronto. Schneider prezentowała swoje rysunki w Kar Gallery w 1980 r. i w Soho Gallery w 1981 r. Prasa kanadyjska przypomniała długą drogę artystyczną i życiową artystki (Lotty Dempsey - „Artist spent time in Syberian prison” w „Star”).

Schneider malowała techniką olejną i akrylową, tworzyła serie rysunków architektury miast, specjalizowała się w akwareli i pastelu. Natura, kwiaty, pejzaż - to tematy, do których wracała przez całe życie. Kolorystyka jej palety była postimpresjonistyczna, nasycona brązami, zielenią, przy jasnej, delikatnej palecie w tworzeniu akwarelą.

Artystka należała do Ontario Society of Artists, Canadian Society of Painters in Water Colour, Colour and Form Artists’ Society oraz nieformalnego klubu Mary Schneider Art Club, złożonego z przyjaciół i studentów Schneiderów. Schneiders School of Fine Arts w 1990 r. włączona została do Loyalist College, który przejął organizację letnich kursów.

Przed śmiercią Mary Schneider stworzyła na Ontario College of Art and Design Roman and Mary Foundation, która od 1995 r. przyznaje stypendia studentom OCAD wysokości 2000 tys. dolarów, z preferencją dla studenta polskiego pochodzenia, co zaznaczone jest w dokumentacji fundacji.

Prace artystki znajdują się w: Tom Thomson Museum, Art Gallery of Northumberland, Hart House/Toronto, Osgood Hall/Toronto, Sir Stanford Fleming College/Peterborough, Rideau Hall/Ottawa, Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Polskie w Rapperswilu, Dom Marii i Jerzego Kuncewiczów w Kazimierzu Dolnym. Prywatnymi posiadaczami prac Mary są między innymi: Elżbieta II, księżniczka Anna, rodzina Pierre E. Trudeau, rodzina artystki w Polsce, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych.

Praca w katalogu
Mary Schneider, ”Flowers”, po prawej stronie na dole sygn. [Mary Schneider], w kolekcji Danuty i Andrzeja Pawłowskich ofiarowanej konsulatowi generalnemu RP w Toronto. Kwiaty były ulubionym motywem artystki i często przez nią malowanym. „Flowers” w kolekcji konsulatu, to póżna praca, olej pochodzący z 1985 r., gdy paleta malarki stała się stonowana, a przedstawienie kwiatów było zabawą kolorem i kształtem. Walorem stała się tu szkicowość, zaledwie zasugerowanie tematu. Lekko namalowane, rozrzucone na zielonym, płaskim tle, bez głębi, różowe i szafirowe, nieokreślone kwiaty, są barwnymi plamami miękko się dopełniającymi. Zgodnie z założeniami postimpresjonistów - nie temat jest tu najważniejszy, ale sposób, w jaki został on przełożony na barwy i kształty.