W tekście opisany jest Nowogródek w gubernii mińskiej, założony prawdopodobnie przez Włodzimirza W. lub Jarosława po wyprawie na Litwę w roku 1044; wspomniany jest jako miejsce ślubu Władysława Jagiełły z Zonką (Zofią). Dodatkowo przedstawiony jest krótki rys kościoła pobazyliańskiego, dawniej świątyni Perkuna (Źródło: „Tygodnik Illustrowany”, Warszawa 1872, Seria 2, T:9, s. 52, za: Biblioteka Cyfrowa Uniwersytetu Łódzkiego).

Uwspółcześniony odczyt tekstu.

Opis Nowogródka

Miasto to, jedno z najstarszych, podług kronikarzy ruskich założone zostało przez Włodzimirza W. lub Jarosława, po wyprawie na Litwę w roku 1044. Wielokrotnie w wiekach XIII i XIV pustoszone przez Tatarów i Krzyżaków, za panowania dopiero Witolda na Litwie używać zaczęło długowiecznego pokoju i skutkiem tego szybko się dźwignęło. Tu w r. 1415 odbył się zjazd biskupów greckich, dla wyboru metropolity. Tu Władysław Jagiełło, w podeszłym już wieku, pojął r. 1422 czwartą swą żonę, Żonkę, czyli Zofię, córkę Andrzeja księcia holszańskiego, a siostrzenicę Witolda. Tu wreszcie roku 1448 Kaźmirz IV odbył sejm walny ze szlachtą litewską. Za Aleksandra Jagiellończyka dwukrotnie znów zniszczony przez Tatarów, Nowogródek na sejmie brzeskim roku 1511 obdarzony został przez Zygmunta I prawem magdeburskim. Rysunek nasz przedstawia kościół pobazyliański, fundowany około r. 1632 przez Adama Chreptowicza, podkomorzego nowogrodzkiego. Kościół ten, według podania miejscowego, wznosi się na tym miejscu, gdzie za czasów pogańskich stała świątynia Perkuna.