W krótkiej nocie wspomniany jest pomnik trzech krzyży w Wilnie, na wzgórzu sąsiadującym z Wilejką. Przypomniana jest historia franciszkanów, którzy postawili pierwsze krzyże, zniszczone w trakcie rządów Murajewa. Nowy pomnik stanął w lipcu 1916 roku, zaś trzy krzyże powstały według projektu Antoniego Wiwulskiego (Źródło: „Tygodnik Illustrowany”, Warszawa 1917, Półrocze I, s. 28, za: Biblioteka Cyfrowa Uniwersytetu Łódzkiego).

Uwspółcześniony odczyt tekstu

Trzy krzyże w Wilnie.

Jedną z tradycji Wilna były trzy krzyże na jednym ze wzgórz oblanych Wilejką. Postawiono je w zamierzchłych czasach pierwszych lat chrześcijaństwa na pamiątkę zrzuconych z tejże góry oo. Franciszkanów, pierwszych apostołów Litwy. Lud czcił pamięć męczenników, oczy mieszkańców przywykły do widoku trzech krzyżów, unoszących się nad miastem. Rządy Murawjewa, niszcząc wszystko, co miało związek z katolicką przeszłością Litwy, zniosły krzyże. Posadzono tajemnie trzy topole. 

Niszczone, łamane, odrastały i, pielęgnowane ukradkiem, wyrosły, szumiąc nad męczonym miastem wieczną skargą. W lipcu 1916 roku stanął na ich miejscu pomnik, którego wizerunek tu podajemy według projektu Ant. Wiwulskiego, twórcy budującego się obecnie kościoła Serca Jezusowego. Cała ludność brała udział w wykonaniu tej trwałej pamiątki uczuć Wilnian. Ludzie wszystkich stanów i zawodów dźwigali na dosyć wysoką i stromą górę materiały, a murarze pracowali darmo.