Werki to dawna rezydencja letnia biskupów wileńskich, położona malowniczo nad Wilią, na ziemiach nadanych w 1387 r. przez Władysława Jagiełłę. Pierwotnie stał tu drewniany dwór goszczący m.in. Władysława IV i Piotra Wielkiego. Nazwa „Werki” według legendy pochodzi od starolitewskiego słowa „werkti” – płakać, i wiąże się z historią dziecka pozostawionego w gnieździe przez arcykapłana.

W XVIII wieku biskup Konstanty Brzozowski zbudował nowy, murowany pałac, który z czasem popadł w ruinę. Nową rezydencję zaprojektował początkowo Marcin Knackfus, lecz ostatecznie powstała według planów Wawrzyńca Gucewicza. Projekt obejmował korpus główny z portykiem wspartym na kolumnach jońskich i dwie oficyny. Reliefy z pracami rolnymi i scena Cyncynata autorstwa Tommasa Righiego zdobiły elewacje.

Pałac nigdy nie został ukończony za życia biskupa Ignacego Massalskiego, który mieszkał w urządzonej oficynie. Był znanym mecenasem kultury, lecz także kontrowersyjną postacią polityczną, skazaną przez lud Warszawy w 1794 r. na śmierć za zdradę.

Werki odziedziczyła jego bratanica Helena Apolonia, późniejsza żona Wincentego Potockiego. Kolejnymi właścicielami byli m.in. Stanisław Jasieński i książę Ludwik Sayn-Wittgenstein, który przebudował oficynę w stylu włoskiej willi, tworząc bogatą rezydencję z dziełami sztuki, szklarnią i egzotycznym ogrodem zimowym.

W kolejnych dziesięcioleciach majątek przechodził przez ręce Hohenlohe-Schillingsfürstów i Karpów. Po 1914 r. Werki zostały splądrowane, a dzieła sztuki zrabowane. Po II wojnie światowej kompleks znacjonalizowano i adaptowano na cele oświatowe. Od 1959 r. mieści się tu Instytut Botaniki Litewskiej Akademii Nauk, a park pałacowy włączono do parku regionalnego.

Więcej informacji na stronie dworypogranicza.pl

Tekst zawiera podstawowe dane o obiekcie. Jeżeli masz dodatkowe informacje - zapraszamy do kontaktu!